«Η Αντιγόνη εκφράζει την ανάγκη επαγρύπνησης για αγαθά που δεν χαρίζονται και για τα οποία έχει χυθεί πολύ αίμα»
Ηθοποιός με θητεία στο αρχαίο δράμα για περίπου 27 χρόνια, μία από τις λίγες πιστές σε αυτό το θεατρικό είδος, ηθοποιός της γενιάς της η Λυδία Κονιόρδου. Είχαμε την ευκαιρία και την τύχη να συνομιλήσουμε μαζί της το απόγευμα της Δευτέρας, πριν τον τραυματισμό της και την ματαίωση της υπέροχης παράστασης του Εθνικού Θεάτρου, της όγδοης κατά σειρά «Αντιγόνης» του Εθνικού, από τα μέσα σχεδόν του προηγούμενου αιώνα ώς τις μέρες μας.
Λυδία Κονιόρδου όμως...
ΠτΘ: κ. Κονιόρδου έχετε συνδέσει το όνομά σας με την «άνοιξη» των παραστάσεων τραγωδίας και είστε από τις λίγες πιστές και αφοσιωμένες σε αυτό το απαιτητικό θεατρικό είδος ηθοποιούς της γενιάς σας. Δύο από τους «μεγάλους» ρόλους που είχατε, ήταν αυτοί της «Ηλέκτρας» και της «Ιφιγένειας εν Ταύροις». Πώς βλέπετε τώρα τον εαυτό σας στην επαφή σας με μία άλλη μεγάλη τραγική ηρωίδα, την όγδοη κατά σειρά «Αντιγόνη» του Εθνικού Θεάτρου;
Λ.Κ.: Όλα τα πρόσωπα του αρχαίου δράματος είναι πλευρές και πρίσματα ενός και μόνο προσώπου του ανθρώπου, είτε είναι αντρικοί ρόλοι, αντρικά πρόσωπα είτε είναι γυναικεία πρόσωπα. Είναι όψεις της «φύσης» του ανθρώπου και της σχέσης του με το σύμπαν. Έτσι, δουλεύοντας έναν ρόλο αρχίζεις ταυτόχρονα και υποψιάζεσαι κι άλλα πρόσωπα, τα οποία δεν βγαίνουν εμφανώς στο πρόσωπο που υποδύεσαι εκείνη τη στιγμή, αλλά που αρχίζουν και διαφαίνονται στο βάθος.
