Η χρονοκάψουλα των Χριστουγέννων

Ένα παραμύθι για μικρά και μεγάλα παιδιά

Η μικρή ήταν ανήσυχη εκείνο το βράδυ. Το χιόνι έπεφτε πυκνό έξω από το παράθυρο και η πόλη έλαμπε μέσα στη σιγαλιά της νύχτας. Ήταν παραμονές Χριστουγέννων. Κι εκείνη ήταν κολλημένη στο παράθυρο να κοιτά επίμονα. Όλοι στο σπίτι είχαν τη δική τους ασχολία. Κανείς δεν έβρισκε χρόνο να ασχοληθεί μαζί της. Ο ερχομός του παππού στο σπίτι για τις μέρες των γιορτών ήταν το καλύτερο δώρο για εκείνη! Επιτέλους θα είχε κάποιον που θα της έδινε περισσότερη σημασία.  Θα έπαιζε μαζί του, θα του έλεγε όσα είχε μάθει στο σχολείο και το κυριότερο: περίμενε πώς και πώς να της πει εκείνα τα ωραία παραμύθια που της διηγούνταν κάθε χρόνο τέτοιες μέρες με τον δικό του ξεχωριστό και μοναδικό τρόπο. Στο χτύπημα του κουδουνιού, οι χτύποι της καρδιάς της έγιναν πιο έντονοι από τη λαχτάρα της αναμονής. «Ήρθε ο παππούς!» φώναξε ο μεγάλος αδερφός. Αμέσως έτρεξε εκείνη να τον προϋπαντήσει και χώθηκε μέσα στη ζεστή αγκαλιά του. Πριν καλά καλά προλάβει να βγάλει το παλτό του, η μικρή του έδωσε δυο ρουφηχτά ζεστά φιλιά και χωρίς να χάσει χρόνο, οδήγησε τον παππού στο δωμάτιό της ζητώντας τον να της διηγηθεί μια ιστορία.

Ο παππούς θέλοντας να πάρει μια ανάσα πρώτα, της ζήτησε ένα ποτήρι νερό, προσπαθώντας να το αποφύγει. Το κοριτσάκι όμως ήταν φοβερά επίμονο και ο παππούς μην έχοντας άλλη λύση, ξεκίνησε αμέσως, τη διήγηση:

«Μια φορά κι έναν καιρό σ’ ένα μέρος μαγικό ζούσε μια πριγκιποπούλα…»

Η μικρούλα τότε τον διέκοψε πριν προλάβει να αρθρώσει άλλη λέξη. Παραπονέθηκε πως είχε ακούσει χιλιάδες φορές όσες ιστορίες είχαν σχέση με κάποια μαγεμένη πριγκιποπούλα.

«Τι είδους ιστορία θα ‘θελες να σου πω τότε;»

«Κάποια ιστορία χαρούμενη για τα Χριστούγεννα. Έρχονται γιορτές».

«Μάλιστα!» είπε ο παππούς και τεντώθηκε. «Θα σου διηγηθώ τότε την ιστορία της μαγικής χρονοκάψουλας που έκρυβε το νόημα της γιορτής των Χριστουγέννων. Πως σου φαίνεται αυτή η ιδέα;»

Δεκέμβρης αδέσποτος

Ο Δεκέμβρης της απολογίας μοιάζει αδέσποτος… Ψάχνοντας να βρούμε καινούργια συνθήματα… Ψάχνοντας να βγούμε στο φως από το τούνελ που θα μας αποδεσμεύσει από την πνευματική φθορά των κυττάρων.

Η τελευταία εβδομάδα του Νοέμβρη μου επεφύλασσε μια διαφορετική εφεδρεία από εκείνη, την εργασιακή, των Μνημονίων. Η δική μου ήταν στρατιωτική καθώς κλήθηκα να ξαναντυθώ στα χακί ως έφεδρος ή επίστρατος (sic) όπως συνηθίζεται να λέγεται παρόλο που είναι αδόκιμος όρος. Μια εβδομάδα επανεκπαίδευσης στον στρατό για τους τύπους. Μια μιζέρια με ημερομηνία λήξης, όπως έλεγε και μια παλιοσειρά. Κάποιοι έδειχναν να το διασκεδάζουν. Μου θύμιζαν όλους εκείνους που παρά τα όσα περνάμε τα τελευταία χρόνια σα χώρα κάποιοι θα συνεχίζουν του νταλκά τους τον χαβά! Ένα ακόμη θέατρο του παραλόγου με δόσεις υπέρτατου (!) σουρεαλισμού. Κι αφού φάγαμε κρύο κάνοντας άσκηση μες στη βροχή και το αγιάζι απολυθήκαμε μετ’ επαίνων και κατά 8,60 ευρώ πλουσιότεροι, διότι ούτος έστιν ο μισθός -και των κληρωτών-στρατιωτών. Η μαμά πατρίδα σε αποζημιώνει με το πάλαι ποτέ επίκαιρο- έμεινα με 3.60-προσαυξημένο κατά 8 ολόκληρα ευρά.

Πίσω όμως στην πολιτική ζωή ο Δεκέμβρης μπήκε φορτσάτος σε όρια ασφυκτικής πίεσης…

Παιδιά 13 χρονών που πεθαίνουν από αναθυμιάσεις μαγκαλιού σε σπίτι με κομμένο ρεύμα. Μία νεκρή από τις πλημμύρες στο Άργος. Έλληνες άνεργοι κλέβουν ρεύμα για να επιβιώσουν, γράφει το Bloomberg.  Στο σφυρί δεκάδες σπίτια λόγω χρεών. Κόκκινα δάνεια και πλειστηριασμοί.  Η αναξιοπρέπεια σημαία της μάζας. Νοσοκομεία χωρίς γιατρούς και αναλώσιμα, ανασφάλιστους στη ζητιανιά για ένα φάρμακο. Σχολεία χωρίς δασκάλους.  Μεγάλες ελλείψεις στα γυμνάσια και λύκεια καταγγέλλουν οι καθηγητές. Στο Πειθαρχικό ο Πελεγρίνης παρά την απόφαση της Συγκλήτου. Σύσκεψη Σαμαροβενιζέλου για την ιδιωτικοποίηση της ΔΕΗ. Στα 6,57 δισ. ευρώ τα φέσια του Δημοσίου στο δεκάμηνο. Μικρό προβάδισμα του ΣΥΡΙΖΑ καταγράφει δημοσκόπηση της GPO.