Συνέντευξη με την Ματούλα Ζαμάνη

Ίσως η πιο ελπιδοφόρα φωνή, μια νέα καλλιτέχνις πολύ προσγειωμένη και ακομπλεξάριστη, που "δε μασάει" τα λόγια της, που συνεργάζεται με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, την Χαρούλα Αλεξίου, την Ρεμπούτσικα, την Φριντζήλα, τους BuRGeR PRoject, γίνεται ένα με το κοινό και κερδίζει συνεχώς "πολύ φανατικούς" οπαδούς στο πλευρό της!

Πρόκειται για την εκρηκτική Ματούλα Ζαμάνη η αλλιώς Μάτα! Τη συναντήσαμε στην Κομοτηνή, από όπου ξεκίνησε περιοδεία με τη φοβερή μπάντα της, τους τρεις σωματοφύλακές της! Καλεσμένη του café bar “Λου.Κι” που παράλληλα γιόρταζε τα τρίχρονα του. Μας χάρισε τρεις ώρες γεμάτες μουσικές, χρώματα κι αρώματα, συμμετοχή, αυτό που λέμε «όλοι μια παρέα».

Λίγα δευτερόλεπτα χρειάζονται μόνο για να σε κερδίσει ολοκληρωτικά. Έχει απίστευτη ενέργεια στη σκηνή. Αν την δεις μία φορά, δεν την ξεχνάς με τίποτα. Η Μάτα τραγουδάει με την ψυχή της και αυτό αγγίζει τους πάντες με τρόπο μοναδικό. Πιστεύει στο συναίσθημα και όχι στην τεχνική.

Χριστούγεννα: Ανάγκη για ανάταση

Βαραίνουν τέτοιες μέρες οι αναμνήσεις. Αθώα, σκανταλιάρικα σαν παιδιά που δεν μεγάλωσαν ή δε θέλουν να μεγαλώσουν, για να μας πουν τις πιο σκληρές αλήθειες –και πικρές- κάνοντάς μας να χαμογελάσουμε, μας αλαφραίνουν…

Ο γρίφος του χρόνου παραμένει άλυτος. Κανείς δεν έχει καταλάβει ακόμα τι είναι χρόνος. Το 2012 θα αρχίσει να απομακρύνεται σιγά-σιγά, ώσπου να καταλήξει μια μικρή τελεία στο βάθος του χρονικού ορίζοντα.

Πανικόβλητες τρέχουν οι βδομάδες, σε προσπερνούν οι μήνες. Τρέχει σαν διαολεμένος ο χρόνος, μπροστά οι επίπλαστες ανάγκες που δημιουργήσαμε και πίσω εμείς.

Ενώ τα αστέρια γυρίζουν και ξαναγυρίζουν στη θέση τους, ενώ οι εποχές και τα φεγγάρια πραγματοποιούν συνεχώς κύκλους αδιατάρακτους, η ζωή μας εξελίσσεται γραμμικά, έχει τέλος και αρχή.

Πλησιάζουν Χριστούγεννα. Τέτοιες μέρες ο χρόνος τρέχει αντίστροφα. Στη μνήμη.

Εκεί όπου σκαλίζοντας το μπαούλο της, ανακαλύπτεις ακόμη θησαυρούς. Σαν εκείνους των παιδικών χρόνων, όπου η ατμόσφαιρα των γιορτών ήταν η θαλπωρή της ξυλόσομπας, η μυρωδιά της κανέλας και η γλύκα του μελιού. Ακόμη και τώρα οι μυρωδιές, οι γεύσεις και τα χρώματα είναι τόσα ζωντανά! Ή μήπως ξέφτισαν; Να’ ταν έτσι όλα τα παιδικά όνειρα. Για όλα τα παιδιά του κόσμου.

Από την Κομοτηνή στα Talent Campus της Berlinale και του Sarajevo

Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη, δημιουργός ταινιών μικρού μήκους

Ασχολείται  με το χώρο της έβδομης Τέχνης τα τελευταία 5 χρόνια, αφότου  εισήλθε στη Σχολή Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης. Είναι πλέον απόφοιτος της σχολής και ασχολείται με το σενάριο και τη σκηνοθεσία ταινιών μικρού μήκους.

Η Κωνσταντίνα Κοτζαμάνη από την Κομοτηνή, στα 29 της χρόνια έχει ήδη στο ενεργητικό της τρεις ταινίες μικρού μήκους, οι οποίες έχουν συμμετάσχει σε πολυάριθμα διεθνή φεστιβάλ. Τη νέα χρονιά ξεκινά γυρίσματα για την τέταρτη μικρού μήκους ταινία της με τον τίτλο «Ο Νεκρός», για την οποία έχει λάβει χρηματοδότηση από το πρόγραμμα «μικροφίλμ» της ΕΡΤ. Παράλληλα η ίδια είναι στο στάδιο του development (ανάπτυξη σεναρίου) της μεγάλου μήκους ταινίας της.

Το Φεβρουάριο του 2012 συμμετείχε στο Berlinale Talent Campus ενώ τον Ιούλιο του ίδιου χρόνου  στο Τalent Campus του Sarajevo. Tον Μάρτιο του 2012 το σενάριο μεγάλου μήκους της με τίτλο «PATRICIA»,  επιλέχθηκε από το MEDIA, μέσα από τα προγράμματα FOUR CORNERS και MFI για script development.

Χρήστος Τσόνιας : Αυτοδίδακτος Οργανοποιός από την Κομοτηνή

 Κατασκευάζει μουσικά όργανα από ανακυκλώσιμα υλικά

Ο Χρήστος Τσόνιας είναι φύλακας στο Μουσικό Σχολείο Κομοτηνής και δημιουργεί μουσικά όργανα από ύφασμα και χαρτί. Πραγματικά μουσικά όργανα, αφού είναι φτιαγμένα ώστε να δίνουν το σωστό ήχο. Κι έχουν ότι χρειάζεται: τάστα, χορδές, ηχείο, κλειδιά, δοξάρια.

Δεν έχει σπουδάσει μουσική, ούτε οργανοποιία. Παρ' όλα αυτά, κατόρθωσε να φτιάξει μουσικά όργανα μοναδικά σ' ολόκληρο τον κόσμο, φτιαγμένα από χαρτί, υφάσματα και δερματίνη. Ο ίδιος κάνει πράξη την αναγέννηση της ύλης αφού χρησιμοποιεί υλικά ανακυκλώσιμα: χαρτί και ύφασμα στερεοποιημένα με ρητίνες και βερνίκια.

Οι δημιουργίες του είναι πραγματικά Έργα Τέχνης. Στο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα συνδράμει και η σύζυγος του Αρετή Κάρρα, η οποία ζωγραφίζει πάνω στα μουσικά όργανα. Με τα πινέλα της μετατρέπει σε καμβά τα βιολιά, τις φλογέρες και τις κιθάρες.

Όλα ξεκίνησαν όταν βρήκε ένα σπασμένο ξύλινο βιολί. Το πήρε στα χέρια του και αποφάσισε να το διορθώσει. Μόλις τα κατάφερε του γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσει κάτι μοναδικό και πρωτότυπο. Ένα χάρτινο μουσικό όργανο.

«Η αρχική μου ιδέα ήταν να κατασκευάσω ένα βιολί από χαρτί και να κερδίσω μια θέση στο βιβλίο των ρεκόρ Γκίνες, αλλά οι υπεύθυνοι με ενημέρωσαν πως ήταν ένα ρεκόρ που δεν μπορούσε να καταρριφθεί, ούτε να συγκριθεί καθώς πρέπει να κάνεις κάτι διαφορετικό και όχι το ίδιο».