Ίσως η πιο ελπιδοφόρα φωνή, μια νέα καλλιτέχνις πολύ προσγειωμένη και ακομπλεξάριστη, που "δε μασάει" τα λόγια της, που συνεργάζεται με τον Θανάση Παπακωνσταντίνου, την Χαρούλα Αλεξίου, την Ρεμπούτσικα, την Φριντζήλα, τους BuRGeR PRoject, γίνεται ένα με το κοινό και κερδίζει συνεχώς "πολύ φανατικούς" οπαδούς στο πλευρό της!
Πρόκειται για την εκρηκτική Ματούλα Ζαμάνη η αλλιώς Μάτα! Τη συναντήσαμε στην Κομοτηνή, από όπου ξεκίνησε περιοδεία με τη φοβερή μπάντα της, τους τρεις σωματοφύλακές της! Καλεσμένη του café bar “Λου.Κι” που παράλληλα γιόρταζε τα τρίχρονα του. Μας χάρισε τρεις ώρες γεμάτες μουσικές, χρώματα κι αρώματα, συμμετοχή, αυτό που λέμε «όλοι μια παρέα».
Λίγα δευτερόλεπτα χρειάζονται μόνο για να σε κερδίσει ολοκληρωτικά. Έχει απίστευτη ενέργεια στη σκηνή. Αν την δεις μία φορά, δεν την ξεχνάς με τίποτα. Η Μάτα τραγουδάει με την ψυχή της και αυτό αγγίζει τους πάντες με τρόπο μοναδικό. Πιστεύει στο συναίσθημα και όχι στην τεχνική.
Ενάντια σε κάθε σοβαροφάνεια μπλέκει διάφορα είδη μουσικής σε τρελές διασκευές και ερμηνείες. Στα live της υπάρχει ο αυθορμητισμός των μουσικών, που δε «φοβούνται» να ξεφύγουν και να «τζαμάρουν», κι αυτή είναι τελικά και η ομορφιά της μουσικής! Από Rage against the machine μέχρι τη θρυλική πια τσιγγάνα -dirty Diana. Αλλά και Βασίλη Καρρά συνδυασμένο αρμονικά με το Requiem for a dream! Άλλωστε θεωρεί ότι η μουσική είναι για να πειραματιζόμαστε μαζί της και να ανακαλύπτουμε νέα πράγματα.
Η ίδια δεν ήθελε να σχολιάσει όλα όσα διαδραματίστηκαν πριν λίγες μέρες στο Βερολίνο με την αντίδρασή της απέναντι στον Παπανδρέου καθώς όπως μας ανέφερε παραβιάστηκε μια προσωπική της στιγμή χωρίς να κάνει καμία δήλωση. Άλλωστε είναι γνωστό πως τα ελληνικά μέσα μαζικής ενημέρωσης καπηλεύονται καταστάσεις και στο όνομα της τηλεθέασης δε σέβονται καθαρά ιδιωτικές στιγμές.
Η αρχή της περιοδείας της ξεκίνησε. Κομοτηνή, Ξάνθη, Γιαννιτσά, Ιερισσό και Βαρβάρα Χαλκιδικής με ένα σύντομο πέρασμα από τη Θεσσαλονίκη. Από την Τετάρτη 5 Δεκεμβρίου και κάθε Τετάρτη θα εμφανίζεται στον «Σταυρό του Νότου». Η αποστολή που αναλαμβάνει να φέρει εις πέρας με αυτές τις εμφανίσεις της είναι «να επαναφέρει στη γήινη καθημερινότητα όλα τα ευγενή συναισθήματα που απήγαγε ο κύριος Μιζερίδης».
Ξεκίνησες με την μπάντα σου περιοδεία από τα Βόρεια. Πως αισθάνεσαι γι’ αυτό;
Ξεκινάμε από τα βαθιά. Τρέλα! Το έκανα και πέρυσι με διαφορετική μπάντα. Ο πυρήνας ήταν ίδιος. Είναι δύσκολο γιατί πάντα έχω το άγχος της πρώτης φοράς. Ποτέ δεν μου έχει φύγει το άγχος! Πόσο μάλλον φέτος με διαφορετικά τραγούδια, καινούργια σύνθεση και πιο πειραματικά. Φέτος παίζω και με το i-phone. Όχι από φάση ότι πουλάω τρέλα αλλά μου αρέσει να δοκιμάζω πράγματα. Θεωρώ πως είμαστε σε φάση όλοι εμάς να δοκιμάζουμε πράγματα. Είναι ωραίο να δοκιμάζουμε. Μπορεί δηλαδή να παίξω ένα ρεμπέτικο και αντί για τέμπο να βάλω ένα μπλιμπλίκι. Να το δω πως είναι. Μπορεί να μου αρέσει, μπορεί και όχι. Γενικά μου αρέσει να εκτίθεμαι γιατί ούτως ή άλλως δεν κρατάω κάτι για μενα αλλά μου αρέσει να δοκιμάζω, να πω «το έκανα αυτό, το δοκίμασα και θα κάνω και κάτι άλλο».
Παίζεις γενικά με τη μουσική, κάνεις τέτοιου είδους πειραματισμούς. Λένε ότι μαζί με τους “Burger Project” δίνετε νέα έννοια στον όρο mash up…
Πεθαίνω για mashupakia! Κάνουμε διασκευές και από πίσω πλάτη ακούγεται κάποιο άλλο τραγούδι που μπορεί να ξενίζει με το πρώτο άκουσμα αλλά θεωρώ ότι ταιριάζει στην αρμονία τέλεια. Η αλήθεια είναι ότι δεν κάθομαι να το ψάξω, «τι» ταιριάζει με «τι». Το «απορώ» του Βασίλη Καρρά μου αρέσει πολύ. Όλοι λένε «τί τραγούδι είναι αυτό;». Τραγουδάω τραγούδια που μου αρέσουν και τα έχω συνδυάσει με κάτι που μου έχει συμβεί. Δεν ντρέπομαι να πω ότι έχω κλάψει μ’ ένα κομμάτι και τι μου έχει συμβεί. Το τραγουδάω χωρίς να σκέφτομαι την ταμπέλα. Ο κόσμος για μενα θα ήταν ωραίο να “ανοίξει” και να μη μένει στα καλούπια και στις κατηγορίες.
Άλλωστε η μουσική είναι μία…
Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες. Η μουσική για μένα δεν έχει καμία ετικέτα, η αληθινή μουσική είναι αληθινή! Η μουσική είναι μια και οι άνθρωποι πια πρέπει να γίνουν ένα. Φτάνει πια ο καθένας να είναι στο κουτάκι του. Πίσω από το facebook και το twitter όλοι είναι βασιλιάδες και στην καθημερινότητα του κανένας δε μιλάει! Ούτε καν μιλάει ο ένας με τον άλλον και είμαστε κλεισμένοι στον εαυτό μας. Πρέπει να γίνουμε πιο ανοιχτοί, να ανοίξουμε. Κι όταν λέω οι άνθρωποι βάζω κι εμένα μέσα.
Έχεις κάνει καλές και σημαντικές συνεργασίες. Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Μάρθα Φριντζήλα, Καλαντζόπουλος-Ρεμούτσικα, Bur
Έχω μάθει πάρα πολλά πράγματα κυρίως μέσα μου, όχι μουσικά. Εφόδια κυρίως μέσα μου. Είδα πως είναι να δουλεύεις και να κάνεις ωραία πράγματα και αβίαστα και να προχωράς σ’ αυτό το δρόμο. Θέλω οπωσδήποτε ένα πλέγμα ασφαλείας. Δίνω σ’ όλους αυτό που έχω μέσα μου. Το σημαντικό για μένα είναι ότι σε όλες τις συνεργασίες που έχω κάνει, εγώ παραμένω ο εαυτός μου - και δεν το λέω εγωιστικά. Απλά κάνω μόνο πράγματα που μ' αρέσουν, και μέχρι τώρα έχω σταθεί τυχερή στις επιλογές μου. Δεν έπαιξα με όποιον να 'ναι και για κάποιο λόγο. Με όσους έχω συνεργαστεί μου άρεσε πολύ. Δηλαδή, δεν πήγα ποτέ να συνεργαστώ με κάποιον έχοντας έναν συγκεκριμένο σκοπό, αλλά δίνω όλο μου τον εαυτό γιατί πιστεύω στον άνθρωπο που παίζω κάθε φορά μαζί του.
Πιστεύεις ότι στάθηκες τυχερή; Έχεις κυνηγήσει πράγματα;
Δεν το έχω κυνηγήσει ποτέ. Έτυχε κάπου να μ’ ακούσει ο Θανάσης και να συνεργαστούμε μετά. Δεν ξέρω πόσο ρόλο παίζει η τύχη ή οι συναντήσεις με ανθρώπους. Με τον Moshi που παίζει τύμπανα συναντηθήκαμε τυχαία όταν παίζαμε και οι δυο με τη Ρεμπούτσικα. Η τύχη είναι και λίγο προϊόν του πως αντιμετωπίζεις εσύ τα πράγματα. Εγώ έκανα μονάχα πράγματα που μου αρέσανε. Κι όταν κάποια στιγμή δεν είχα δουλειά, ήμουν σερβιτόρα στη Φολέγανδρο, το έκανα και το γούσταρα κιόλας. Αυτό που έκανα είναι ότι έπαιζα πάντα, δε σταμάτησα να παίζω. Παίζω εδώ και δεκαπέντε χρόνια. Γέρασα (γέλια). Έπαιζα όχι απαραίτητα σε σκηνές αλλά από πανηγύρια, πάλκα, ταβέρνες και σε παρέες. Θεωρώ ότι η μουσική κάθε φορά είναι άλλο πράγμα. Είναι τι ψυχή κάθε φορά κουβαλά ο καθένας και με τα λάθη του, τα ωραία του. Οι παρτιτούρες κι όλα αυτά είναι ωραία. Είναι ωραία να μάθεις ένα δρόμο αλλά μετά πρέπει να φύγεις απ’ αυτόν το δρόμο και να μπεις στο δάσος, να έχεις τις επιλογές, τα δέντρα. Πολλοί το χάνουν το δάσος… Αυτό πρέπει να ψάχνουμε όλοι.
Πρώτος δίσκος «Βαρλίγκαλι» και όχι «Βαρλιγκάλι» …
Πολλοί λένει «Βαρλιγκάλι» γιατί το έχουν στο μυαλό τους ότι παραπέμπει στο «χάλι γκάλι». Βαρλίγκαλι στα βλάχικα σημαίνει από «εδώ κι από εκεί», το «πέρα δώθε». Είμαι Βλάχα στην καταγωγή. Η πόλη μου είναι τα Τρίκαλα. Ντρέπομαι ακόμα να παίζω τα τραγούδια του δίσκου, δεν το έχω συνηθίσει! Έχω πάντα τρακ όταν παίζω τα τραγούδια. Ο δίσκος βγήκε στην «ΑntΑrt productions» και είναι του Μέρμηγκα η εταιρεία που παίζει μαζί μου λαουτο-τρέλες! Έχει τραγούδια που έγραψα και πάει καλά. Έγινε με φουλ αγάπη και συναίσθημα. Έχω κάτι υποψίες και για νέα τραγούδια και πιστεύω ότι θα κινηθώ τη νέα χρονιά και για το δεύτερο cd. Μου φαίνεται σαν ψέμα.
Είσαι σε διαδικασία δημιουργική λοιπόν…
Δεν έχω προχωρήσει ακόμη στη φάση του «μπαίνω στούντιο, γράφω δίσκο». Μέσα μου έχει προχωρήσει και δουλεύω κάποια πράγματα. Μου φαίνεται κάπως και σαν παιχνίδι χωρίς να θέλω να απαξιώσω τη διαδικασία. Η διαδικασία του πρώτου δίσκου ήταν για μενα μαγεία. Πολλή δουλειά με τις ώρες. Δουλέψαμε πολύ με τον Σπύρο Moshi. Ενορχηστρωτικά κάναμε πολλά πράγματα με τον Σπύρο, δηλαδή ο ένας έκοβε ο άλλος έραβε. Για μενα όλες οι ανθρώπινες και οι μουσικές σχέσεις προκύπτουν. Δηλαδή αν κάτσω εγώ και σου πω «πάμε να παίξουμε και πρέπει να γίνει», αργά ή γρήγορα, σκάει. Ο ανθρώπινος παράγοντας για μενα είναι παντού. Στις σχέσεις φιλίας ή ερωτικές, τη μουσική, τα πάντα. Ο άνθρωπος για μενα είναι πάνω απ’ όλα.
Σε απασχολεί η κριτική;
Δεν ασχολούμαι καθόλου με τα σχόλια. Αν μπεις στη διαδικασία αυτή, το χάνεις. Δε θεωρώ καν τον εαυτό μου τραγουδίστρια για να καταλάβεις. Εγώ κάνω αυτό που νιώθω. Τώρα εάν έχει κάποιος ανάγκη να με συγκρίνει με κάτι, εννοείται δεν έχω κανένα πρόβλημα αλλά δε θα μπω στη διαδικασία αυτή. Εφόσον αυτό που κάνω είναι αληθινό και το πιστεύω δε με απασχολεί και τόσο. Μέχρι τώρα δεν έχω κάνει εκπτώσεις και παραχωρήσεις στη δουλειά μου. Κάνω 100% αυτό που γουστάρω και είμαι αληθινή.
Κατεβαίνεις στις πορείες;
Κατεβαίνω συνέχεια στις πορείες. Οι τελευταίες θεωρώ ότι είναι συστημικές. Πάμε, ψεκαζόμαστε και φεύγουμε. Αυτή είναι η υπόθεση που έχει γίνει τώρα και μάλλον δε θα ξανακατέβω. Θα προσπαθήσω, όπως προσπαθούσα, απλά περισσότερο, να κάνω πράγματα σαν άνθρωπος που θεωρώ εγώ ότι μπορεί να βοηθήσουν κάποιον δικό μου άνθρωπο ακόμα και έναν άλλον που δεν ξέρω. Μόνο έτσι. Με τους τρόπους που εγώ μπορώ, ανοιχτά και με ανθρώπους μαζί. Η επανάσταση που μπορεί να κάνει ο καθένας είναι η προσωπική επανάσταση, να βοηθήσει όσο μπορεί με τον τρόπο ζωής του και να κάνει όσα μπορεί γιατί τα δεδομένα είναι πολύ άγρια.
Τον τελευταίο καιρό με όλες αυτές τις πορείες ακούγονται θεωρίες συνομωσίας και φήμες που θέλουν τον Αττικό Ουρανό γεμάτο λευκές (χημικές) ουρές, μιλάνε για ψεκασμούς… Πως τα βλέπεις όλα αυτά;
Λένε και για το HAARP και για την μεγάλη πορεία που έριξε την ξαφνική καταιγίδα. Λένε πολλά. Το σίγουρο είναι ότι ξαφνικά, από το 2010 και το πρώτο μνημόνιο μέχρι σήμερα, βλέπω ότι αλλάζουν τρομερά τα πράγματα και ραγδαία προς το άσχημο. Θεωρώ ότι είναι οργανωμένα κι ένα σχέδιο να απομακρυνθούμε από τη φύση και από αυτά που μας αρέσουν.Στο σχολείο για παράδειγμα, δε μάθαμε να φυτεύουμε μια πατάτα, μάθαμε να κάνουμε μια εξίσωση. Η εξίσωση είναι ωραία που την ξέρουμε αλλά…Εγώ πριν δυο χρόνια έμαθα να φυτεύω πατάτες! Ζήτησα από τον πατέρα μου να μου μάθει. Βλέπω τη μάνα μου να πλέκει, να φτιάχνει πράγματα από το τίποτα. Ωραίο που εξειδικευτήκαμε σε κάτι είτε είναι υπολογιστές είτε είναι μουσική είτε είναι οτιδήποτε αλλά γίναμε ανειδίκευτοι στη ζωή.
Μα αυτό μας περάσανε και οι γονείς μας. Είναι η κοινή αντίληψη του «να κάνει κάτι καλύτερο το παιδί μου, να μη γίνει αγρότης»…
Βέβαια, αυτό μας περάσανε. Η αγροτιά είναι δύσκολη δεν είναι high αλλά και αυτό που ζούμε δεν είναι high. Ζούμε σ’ ένα κράτος που δεν υπάρχει καν πρόνοια. Γίνεται χαμός. Βλέπουμε γύρω-γύρω και τα χειρότερα. Με αφορμή και το τραγικό έγκλημα που γίνεται στη Γάζα και που όλοι το παίζουν κουφή τσατσάρα. Σκοτώνονται μικρά παιδιά και δε μιλάει κανείς.
Πρόκειται για ένα έγκλημα πολέμου, ένα έγκλημα που δεν το χωράει ο ανθρώπινος νους…
Δυστυχώς. Εικόνες που μόνο φρίκη μπορούν να προκαλέσουν σε κάθε άνθρωπο. Είναι όλοι με την πλάτη γυρισμένη. Είναι τραγικό. Δολοφονίες άμαχου πληθυσμού που μόνο τυχαίες δεν θα μπορούσε κάποιος να ισχυριστεί ότι είναι Επειδή ασχολούμαι με το θέμα καλώς ή κακώς, κόντεψα να τρελαθώ κάποια στιγμή. Θεωρώ ότι όλοι μας, Έλληνες και μη, οποιοιδήποτε πρέπει σιγά-σιγά να δούμε ότι κάτι άλλο γίνεται. Φτάνει πια με το να κλείνουμε την πόρτα μας και να λέμε «καλά είμαι, έχω αυτά τα λεφτά, θα τη βγάλω»! Δε θα τη βγάλεις ούτε εσύ ούτε εγώ. Πρέπει να πάμε λίγο πιο πολύ to the point. Να αγαπήσει ο ένας τον άλλον περισσότερο. Έχουμε φτάσει σ’ ένα σημείο που το μόνο που χρειαζόμαστε είναι αλήθεια και αγάπη. Τέρμα πια η καχυποψία.
Σου έχει δημιουργηθεί η ανάγκη να γράψεις κάτι για όλα αυτά που γίνονται στη χώρα μας; Πιστεύεις ότι η εποχή εμπνέει;
Είναι δύσκολα πολύ τα πράγματα. Τώρα ό,τι έχει ο καθένας μέσα του νομίζω ότι βγαίνει. Ο συντελεστής είναι δύσκολος. Θυσιάζονται ολόκληρες γενιές μ’ όλο αυτό που συμβαίνει. Δεν υπάρχουν δυνατότητες. Έχεις σπουδάσει και δεν ξέρεις τι να το κάνεις το χαρτί, να το κορνιζάρεις, να το πετάξεις, να το τυλίξεις! Έχω γράψει ένα τραγούδι το «200 ευρώ», δεν είναι πολιτικός ο στίχος. Το έγραψα σε 3 λεπτά γιατί τα είχα δει όλα. Πουλάμε τις Κυκλάδες, τις εκκενώνουμε, κόβονται οι συντάξεις και στο τέλος φτάνουμε και λέμε «200 ευρώ μας φτάνουν, δεν πειράζει»! Θα δίνουμε στο κράτος και 200 ευρώ! Είμαι όπως όλοι φρικαρισμένοι μ’ αυτό που τους συμβαίνει απλά τυγχάνει κάποιες φορές, όπως είμαι σαν άνθρωπος γενικά, να εκρήγνυμαι. Θεωρώ ότι ο καθένας έχει τον τρόπο του. Μπορεί ο άλλος να τα λέει σιωπηλός. Απλά αυτός ο τρόπος δεν πρέπει να παραβιάζεται. Εγώ θεωρώ ότι παραβιάστηκε στο δεδομένο σκηνικό. Αλλά προχωράω, συνεχίζω.
Πιστεύεις ότι είναι δύσκολο για ένα παιδί που ασχολείται σήμερα με τη μουσική να αναδειχθεί;
Όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν. Κι αυτό το τραγούδι είναι προφητικό. Ο καθένας έχει ότι κουβαλάει μέσα στη ψυχή του και ότι κουβαλάει στο μυαλό του. Κι από εκεί και πέρα ο δρόμος είναι ανοιχτός. Πάντα ήταν δύσκολα. Αν γυρίσουμε και πιο πίσω και τότε ήταν δύσκολα. Αυτό που συνέβη σε ‘μενα είναι ότι προχωρούσα χωρίς να σκέφτομαι συνεχώς «να κάνω κι αυτό κι εκείνο», απλά εγώ έπαιζα και τραγούδαγα. Ο καθένας μπορεί να αναδειχθεί. Η δισκογραφική παραγωγή ήταν δική μου,πήγα σε μια μικρή δισκογραφική και το έκανα. Ας κάνει ο καθένας αυτό που πιστεύει, να προχωρήσει και να μη φοβάται τίποτα. Απλά όσο πιο ευαίσθητος είσαι, γιατί όλοι μας είμαστε άλλοι λιγότερο κι άλλοι περισσότερο, επηρεαζόμαστε. Δε μπορεί να παραμείνεις ανεπηρέαστος απ’ όλα αυτά που συμβαίνουν. Κι ούτε σου λέω «προχώρα και δε συμβαίνει τίποτα». Μοιραία μας τρυπάνε γεγονότα και προσπαθούμε να κρατηθούμε όρθιοι.
Φέτος χωρίς Θανάση;
Φέτος θα κάνουμε αγρανάπαυση και έχει δίκιο ο Θανάσης γιατί παίζουμε 2,5 χρόνια τώρα σερί. Και τώρα βέβαια πάλι στο δρόμο θα είμαι με τα δικά μου. Οπότε λίγο cooling!
Ο χειμώνας σου θα είναι γεμάτος…
Ο χειμώνας θα είναι ψιλό full cool, cool full! Ξεκινάμε 5 Δεκέμβρη στο Σταυρό του Νότου και θα παίζουμε Τετάρτες μέχρι και τέλη Φλεβάρη. Πέρα από το Γενάρη που δίνει το δίπλωμα του ο Βασίλης γενικά θα ψιλο κάνουμε περιοδεία παράλληλα. Σταυρό και γύρω-γύρω και καλοκαίρι ξαναβλέπουμε. Κάθε φορά αντιμετωπίζω το live σαν κάτι καινούργιο, ότι πάμε σ’ έναν καινούργιο κόσμο, ξανακλείνει αυτός ο κόσμος και ανοίγει ένας άλλος.
Τρίκαλα πηγαίνεις;
Πηγαίνω όποτε μπορώ. Έχω φίλους και συγγενείς εκεί. Τώρα για τα Χριστούγεννα λέω να τα επισκεφτώ.
Όνειρα κάνεις;
Full! Σήμερα κοιμόμουν «σαν ζώον» και ονειρευόμουν συνέχεια.
Κάποιοι λένε ότι δε μας αφήνουν να κάνουμε πλεον όνειρα…
Εάν μας έχουν πάρει και τα όνειρα να πάμε στον Ζάλογγο με τη μία! Τα όνειρα δεν πρέπει να αφήνουμε σε κανέναν να μας τα πάρει.
Για το μέλλον τι περιμένεις, τι θέλεις;
Τίποτα! Το μόνο που ονειρεύομαι είναι διακοπές με τους γονείς μου, τους φίλους μου και τα σκυλιά μου.
Να κάνουμε ωραία πράγματα.
Με ενδιαφέρει να ζω ωραία.
Το «ζω ωραία» σημαίνει με αγάπη.
Τίποτα άλλο.
Θεωρώ ότι μόνο αγάπη και υγεία είναι η ευτυχία.
Άντε και kinder bueno (γέλια) !!!
Η Ματούλα Ζαμάνη συνομίλησε με τον Μπάμπη Καλπάνη κατά τη διάρκεια της εμφάνισης της στην Κομοτηνή, για την kulturosupa.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου