·
Πρεμιέρα
της ταινίας «Η επιστροφή του Λαζάρου» του Αλέξανδρου Κωνσταντάρα
Μια ξεχωριστή ταινία ενός
νέου και πολλά υποσχόμενου κινηματογραφιστή, του σκηνοθέτη Αλέξανδρου Κωνσταντάρα, με φόντο την περιοχή της
Μαρώνειας, κάνει την Πρεμιέρα της στην Ελλάδα, στο «Σινέ Φαργκάνη» στη Θεσσαλονίκη στις 18 Ιανουαρίου και ώρα 23:00 με
την υποστήριξη του Κέντρου Μελετών και
Ερευνών για το Σινεμά (ΚΕΜΕΣ).
Πρόκειται για την ταινία "Η Επιστροφή του Λαζάρου",
ένα καθαρόαιμο δείγμα ανεξάρτητου σινεμά, που έχει ήδη προβληθεί με επιτυχία
στο Φεστιβάλ του Chichester και του South West London Film Festival στην
Αγγλία, στο Φεστιβάλ της Κένυας και της Ουγκάντας όπως συμμετείχε και στον
τομέα της Αγοράς του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Στην ταινία πρωταγωνιστούν
εκπληκτικά μέρη της Ροδόπης: η Μαρώνεια και οι Προσκυνητές, το σπήλαιο του
Κύκλωπα, η Μαρμαρίτσα, η Σύναξη και οι Ασκητές. Η σύλληψη της ιδέας προέκυψε με φόντο το τοπίο και τα απαράμιλλης
ομορφιάς μέρη της θρακικής γης. Ο Αλέξανδρος Κωνσταντάρας πάντα ήθελε να
δείξει μέσα από τον κινηματογραφικό του φακό την ομορφιά της περιοχής. Αν και
γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμαριά, η μητέρα ,του κατάγεται από την Θράκη
και συγκεκριμένα από τους Προσκυνητές, Μαρώνειας, όπου και περνούσε τα παιδικά
του καλοκαίρια με τα ξαδέλφια του.
«Οι δεσμοί μου με την
περιοχή είναι πολύ ισχυροί. Πάντα ήθελα να κάνω μια ταινία για την περιοχή της
Μαρώνειας. Τα μέρη εκεί τα γνωρίζω πολύ καλά. Τα Χριστούγεννα του 2011 που
επισκέφτηκα τους συγγενείς μου μετά από αρκετό χρονικό διάστημα (ο ίδιος ζει κι εργάζεται στην Κένυα τα
τελευταία χρόνια) κι έκανα ένα μικρό οδοιπορικό στην περιοχή με τον ξάδελφο
μου, καταλήξαμε στην σπηλιά του Κύκλωπα που βρίσκεται έξω από τους Προσκυνητές.
Εκεί μου ήρθε η έμπνευση να κάνω μια ταινία δρόμου, με ήρωες δυο αδέλφια από τη
Θεσσαλονίκη που ξεκινούν για ένα ταξίδι με προορισμό τη Μαρώνεια και την ανακάλυψη
της Σπηλιάς του Κύκλωπα».
Το
ταξίδι: η αναζήτηση και η επιστροφή στις ρίζες
«Η επιστροφή του Λαζάρου» είναι
μια ταινία δρόμου στην οποία πρωταγωνιστούν δυο αδέλφια, δυο πολύ διαφορετικοί
χαρακτήρες, οι οποίοι ξεκινούν από τη Θεσσαλονίκη για την Μαρώνεια για να βρουν
την σπηλιά, στην οποία ο Βασιλιάς Μάρωνας έκρυβε το κρασί του, το οποίο όποιος
το πιει ξαναγίνεται νέος. Τα δύο αδέλφια ο Λάζαρος και ο Κυριάκος ξεκινούν για
το ταξίδι με διαφορετικές αφορμές ο καθένας τους. Ο Λάζαρος χάνει τη δουλειά
του, το σπίτι του και τη γυναίκα που αγαπά.
Ο Κυριάκος είναι ένας full
time πρόσκοπος, ο οποίος διαγράφεται δια βίου από το Σώμα των προσκόπων, και
αποφασίζει να βρει το κρασί του Μάρωνα για να ξαναγίνει νέος και φυσικά να
ξαναγίνει πρόσκοπος. Ο Λάζαρος τον ακολουθεί γιατί βλέπει αυτό το ταξίδι σαν
διέξοδο. Στο ταξίδι τους συναντάνε διάφορους ανθρώπους συμπεριλαμβανομένης και
της Κινγκόρα, μια Κενυάτισσα μετανάστρια που δουλεύει σε ένα επαρχιακό μοτέλ.
Τον ρόλο των δυο αδελφών
ερμηνεύουν δυο ταλαντούχοι και ανερχόμενοι Θεσσαλονικείς ηθοποιοί, ο Αλέξανδρος Κωχ (Λάζαρος) και ο Νέλσων Λούκας (Κυριάκος). Η ταινία έχει
και μια Κενυάτικη πινελιά, που ακούει στο όνομα Lizz Njagah (Λιζ Ντζάγκα) μια πολύ γνωστή ηθοποιό της Αφρικής, (με
την οποία, όπως μας εκμυστηρεύτηκε ο Αλέξανδρος, παντρεύτηκε τον Ιούνιο που μας
πέρασε) που στην ταινία καλείται να παίξει τον ρόλο της οικονομικής
μετανάστριας Κινγκόρα.
Επίσης στην ταινία
εμφανίζεται ως γκεστ σταρ ο Κομοτηναίος τραγουδοποιός Θανάσης Γκαϊφύλλιας αλλά και ο Θεσσαλονικιός μουσικοσυνθέτης Άκης Γεροντάκης, ενώ συμπράττουν πολλοί
ανερχόμενοι ηθοποιοί των δύο πόλεων αλλά κι ένα ολόκληρο χωριό, οι Προσκυνητές Ροδόπης.
Στην ταινία θίγονται καίρια
ζητήματα της ελληνικής πραγματικότητας όπως εκείνα της αποκέντρωσης, των
οικονομικών μεταναστών αλλά -με έμμεσο τρόπο- ακόμη και η κρίση και η ανεργία
που μαστίζει τους νέους. «Το βασικό θέμα της ταινίας είναι το ταξίδι
και η αναζήτηση, εξωτερική και εσωτερική» τονίζει ο Αλέξανδρος. Και κάθε ταξίδι έχει και μια επιστροφή. «Την
επιστροφή στην αφετηρία του ταξιδιού. Την επιστροφή στις ρίζες δηλαδή. Είτε
αυτές είναι πραγματικές είτε μεταφορικές. Και η ίδια η ζωή ένα ταξίδι είναι και
τελικά καταλήγουμε όλοι εκεί από όπου ξεκινήσαμε».
Επίσης, σε ένα πιο
κυριολεκτικό βαθμό η επιστροφή στις ρίζες μπορεί να σημαίνει κατά τον
Αλέξανδρο, «την επιστροφή στην
περιφέρεια, πράγμα που ακούω από πολλούς να το συζητούν και λίγους να το
κάνουν, αλλά είναι πολύ σημαντικό. Η
ελληνική περιφέρεια πάντα είχε να μας δώσει πράγματα και υλικά αγαθά αλλά και
κουλτούρα και ποιότητα ζωής. Η μετανάστευση σε μια ξένη χώρα χρειάζεται μεγάλη
δύναμη. Το να φύγεις από την χώρα σου δεν είναι μια απλή διαδικασία, κι εγώ
αν είχα την δυνατότητα να ασκήσω το επάγγελμά μου στην χώρα μου ενδεχομένως να
μη έφευγα».
«Η
σπηλιά του Κύκλωπα είναι μια ουτοπία όπως ήταν και η Ιθάκη για τον Οδυσσέα»
«Η ελληνική μυθολογία ήταν
πάντα κάτι που με συνέπαιρνε. Και ο κινηματογράφος είναι μια σύγχρονη μορφή
εξιστόρησης -αλλά και δημιουργίας- μύθων. Αυτό το πάντρεμα ήταν η αφορμή για να
φτιάξω αυτήν την ιστορία και να την μετουσιώσω σε ταινία» μου αναφέρει, καθώς
τον ρωτώ για τον Κύκλωπα και τη σπηλιά του, τι σηματοδοτεί στην ταινία του και
πως συνδέεται ο μύθος αυτός με την κινηματογραφική του ματιά.
«Ο Κύκλωπας και η σπηλιά
λειτουργούν πιο πολύ ως συμβολισμοί στην ιστορία. Η σπηλιά είναι το σημείο της επιστροφής αλλά και η αφορμή για να
αρχίσει μια περιπέτεια. Είναι ουσιαστικά μια ουτοπία. Όπως ήταν και η Ιθάκη για
τον Οδυσσέα. Ο Κύκλωπας από την άλλη είναι ο φρουρός αυτής της ουτοπίας,
είναι αυτός που κρατάει την ισορροπία μεταξύ πραγματικότητας και μύθου. Δεν
χρειάζεται τα μάτια για να δει αλλά χρειάζεται τα μάτια της ψυχής για να
καθοδηγήσει».
Μια
παραγωγή που βασίζεται στον εθελοντισμό και τη συμπαράσταση των κατοίκων της
περιοχής
Η ταινία είναι εντελώς
αυτοχρηματοδοτούμενη και στηρίχτηκε στον
εθελοντισμό, την αφοσίωση, το ενδιαφέρον, το μεράκι και τη βοήθεια που
προσέφεραν οι κάτοικοι της περιοχής.
«Θα ήταν σχεδόν αδύνατο να
γίνει η ταινία χωρίς την πολύτιμη βοήθεια των κατοίκων της Μαρώνειας, των
Προσκυνητών, της Ξυλαγανής και της Κομοτηνής» επισημαίνει ο Αλέξανδρος. «Μέσα
σε ένα θετικό και αισιόδοξο κλίμα βρήκαμε ό,τι χρειαζόμασταν για την ταινία:
από διαμονή και διατροφή για το μικρό μας κινηματογραφικό συνεργείο μέχρι μέρη
για τα γυρίσματα. Εδώ θα ήθελα να αναφέρω και να ευχαριστήσω και μερικούς
ανθρώπους που βοήθησαν όπως τον Βολουδάκη τον Γιώργο και τον Απόστολο
Παπαδόπουλο με την παραχώρηση του ξενοδοχείου Ρωξάνη, όπου πραγματοποιήθηκαν
πολλά βασικά γυρίσματα, τον πρόεδρο τον ΚΤΕΛ Κομοτηνής για την παραχώρηση των
κατασκηνώσεων για την διαμονή μας, το οινοποιείο ΚΙΚΟΝΕΣ και την Μελίνα Τάσσου
που όχι μόνο μας άφησαν να γυρίσουμε εκεί αλλά και η ίδια συμμετείχε στην
σκηνή, το βουλκανιζατερ του Δημήτρη Κωστίδη στην Ξυλαγανή όπου χρειάστηκε και
κάναμε εκτάκτως γυρίσματα λόγω ενός τεχνικού προβλήματος, τους Κομοτηναίους
ηθοποιούς Κώστα Μαυρίδη, Κεβορκ Μελκονιαν και Μαργαρίτα Παπαδοπούλου που μας
έκαναν την τιμή να μοιραστούν μαζί μας το ταλέντο τους αλλά και πολλούς άλλους
κατοίκους της περιοχής που μας βοήθησαν».
Περιγράφοντας όλο αυτό το
ευχάριστο κλίμα που επικράτησε κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μου αναφέρει
χαρακτηριστικά πως «σε μια σκηνή στο ζαχαροπλαστείο της θείας μου στους
Προσκυνητές εμφανίζονται όλοι οι θείοι και οι θείες μου, οι οποίοι κατά την
διάρκεια των γυρισμάτων λειτούργησαν ως άψογοι επαγγελματίες ηθοποιοί!».
Ο Κώστας Μαυρίδης από την Κομοτηνή που συμμετείχε στην ταινία παίζοντας
έναν μικρό ρόλο, μιλώντας για την εμπειρία που αποκόμισε, αναφέρει πως «αυτό το μικρό συνεργείο απ’ τη Θεσσαλονίκη
έφτιαξε μια καινούρια εικονογραφία της Θράκης κι έφερε στο προσκήνιο εικόνες
και μύθους, που οι ντόπιοι ξέχασαν να βλέπουν και να θυμούνται. Τελικά, δε
χρειάζονται τεράστια χρηματικά ποσά για να αναδομήσει κανείς ένα όνειρο και να
του δώσει σάρκα και οστά. Αρκεί να έχει στόχους και ταλέντο, όπως ο Αλέξανδρος.
Αρκεί να εκφράζεται με ειλικρίνεια και να μην υποτάσσει την ουσία στη φόρμα. Κι
αυτή η ουσία είναι διάχυτη σ’ όλη την ταινία. Κι εγώ, παλιός κάτοικος μιας
αρχαίας γης, κατάφερα να ξαναδώ τα τοπία της καθημερινότητάς μου, μ’ ένα
καινούριο βλέμμα, μόνο γιατί συμμετείχα σε κάτι που είχε λόγο και δύναμη. Η Θράκη μπορεί να είναι περήφανη που
οι Κύκλωπες και οι μαγικές σπηλιές της εξακολουθούν να υπάρχουν, γιατί ένας
νέος με ταλέντο εξακολουθεί να τους δίνει νόημα και υπόσταση».
Ο κριτικός κινηματόγραφου, Αλέξης Δερμεντζόγλου γράφοντας για την
ταινία του Αλέξανδρου Κωνσταντάρα και το τι εκτίμησε σ’ αυτήν, σημειώνει : «τη
νεανική ματιά, το στιλ, την επιρροή από ξένους σκηνοθέτες που αγαπάμε, το απλό
και πρωτότυπο σενάριο, την κινηματογράφηση, τις στιγμές ακινησίας, σιωπών,
βλεμμάτων. Κι ακόμα, το μήνυμα που είναι τελικά η ίδια η αφήγηση και η
μελαγχολία της, η παρατήρηση κάποιων χαρακτήρων δυσπροσάρμοστων αλλά και
οραματικών. Οδοιπορικά, αιφνίδιες αποφάσεις, πορείες που διασταυρώνονται αλλά
και χωρίζουν, ελλείψεις, με πολύ καλούς ηθοποιούς».
«Αν
πάει καλά η πρεμιέρα ελπίζουμε να πάρουμε διανομή έστω και μικρή» μου
λέει τέλος με αγωνία, γνωρίζοντας το τίμημα και το ρίσκο των ανεξάρτητων
δημιουργών, τις δυσκολίες ώστε να διακινήσει ένας νέος δημιουργός την ταινία
του. Τέτοιες προσπάθειες όμως αξίζουν να ανταμειφθούν από το ενδιαφέρον και την
προσέλευση του κοινού καθώς αποτελούν μια χαραμάδα ελπίδας και αποδεικνύουν
περίτρανα ότι υπάρχουν ακόμη νέοι στην Ελλάδα που δεν το βάζουν κάτω και το
κυριότερο: κάνουν όνειρα.
Info:
Την Παρασκευή 18/1 στις
23.00 στο ΣΙΝΕ ΦΑΡΓΚΑΝΗ (περιοχή Καμάρας) στην Θεσσαλονίκη το Κέντρο Μελετών
& Ερευνών για το Σινεμά, θα παρουσιάσει το road movie του Αλέξανδρου Κωνσταντάρα “Η
ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΤΟΥ ΛΑΖΑΡΟΥ” σε πρώτη πανελλήνια προβολή με παρουσία των συντελεστών
της ταινίας! Η είσοδος είναι δωρεάν ενώ οι διοργανωτές μας καλούν να είμαστε
εκεί λίγο πιο νωρίς για να δοκιμάσουμε
και αυθεντικό Μαρωνίτικο κρασί, ευγενική χορηγία από το εξαιρετικό Θρακιώτικο
οινοποιείο «ΚΙΚΟΝΕΣ».
Πρωταγωνιστούν: Αλέξανδρος
Κωχ, Νέλσων Λούκας, Lizz
Njagah
Εμφανίζονται: Ράνια
Ευαγγελινού, Μαρία Σταυρακάκη, Άκης Γεροντάκης, Δημήτρης Αϊναλής, Κωνσταντίνος
Τσακίρης, Φώτιος Κολλάτος, Κώστας Μαυρίδης, Μελίνα Τάσσου, Κεβόρκ Μελκονιάν,
Μαργαρίτα Παπαδοπούλου και ο Θανάσης Γκαϊφύλλιας.
Διεύθυνση Φωτογραφίας:
Στέλλα Δέλλιου
Υπεύθυνος Ήχου: Τάσος
Καραδέδος
Μουσική: Still Gramophone, The Loafing Heroes και Σπύρος Γιασαφάκης.
Υπεύθυνη Παραγωγής:
Κωνσταντίνα Εμμανουήλ
ΛΙΓΑ
ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΚΗΝΟΘΕΤΗ
Γεννημένος στην
Θεσσαλονίκη, ο Αλέξανδρος Κωνσταντάρας έκανε μια ευρεία γκάμα εργασιών,
συμπεριλαμβανομένων ταχυδρόμου, οροφοκόμου και κριτικού κινηματογράφου, πριν
αποφοιτήσει το 2006 από τη Διεθνή Σχολή Κινηματογράφου της Ουαλίας όπου
ολοκλήρωσε πτυχιακές και μεταπτυχιακές σπουδές στη σκηνοθεσία κινηματογράφου.
Εν συνεχεία έγινε ο συν-διευθυντής της Jitu Films (Τζίτου Φιλμς), μιας εταιρείας
παραγωγής ταινιών στην Κένυα, οπού βοήθησε στη διαμόρφωση της τοπικής
κινηματογραφικής βιομηχανίας κάνοντας παραγωγή σε 25 ταινίες μεγάλου μήκους σε
διάστημα 5 χρόνων. Τώρα είναι ελεύθερος επαγγελματίας. Η «Επιστροφή του
Λαζάρου» είναι η πρώτη μεγάλου μήκους ταινία που κάνει στην Ελλάδα.
Μπάμπης Καλπάνης
Δημοσιεύτηκε στη στήλη "Απο-δράσεις πολιτισμού από τη Θράκη" στην Kulturosupa:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου