Οι «χειρολαβές» που έχουμε ανάγκη για να πιαστούμε

Ένας γόνιμος διάλογος ανάμεσα στη στιχουργό Λίνα Νικολακοπούλου και το κοινό

Στη σκηνή του Δημοτικού Περιφερειακού Θεάτρου Κομοτηνής βρέθηκε η γνωστή στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου ανοίγοντας την αυλαία του προγράμματος της φετινής περιόδου για το θέατρο της πόλης. 

Η στιχουργός μέσα σ’ ένα κοινό ετερόκλητο από μικρούς μαθητές και φοιτητές μέχρι ηλικιωμένους, συζήτησε για την πορεία της στο ελληνικό τραγούδι, τα «αδιέξοδα» αλλά και τα αισιόδοξα της εποχής μας. Παράλληλα την επόμενη μέρα της συζήτησης ακολούθησε η μουσική παράσταση υπό τον τίτλο «Η αγάπη 5 γράμματα»,  στην αίθουσα της Πολιτιστικής Κίνησης όπου πρωτοπαρουσιάστηκαν νέα τραγούδια σε στίχους Λίνας Νικολακοπούλου και μουσική Δάφνης Αλεξανδρή από τον δίσκο «Χειρολαβές»  με την εξαιρετική ερμηνεύτρια Αργυρώ Καπαρού. Τραγούδια που ο στίχος «φωτογραφίζει την πραγματικότητα» αλλά αφήνει και τόσα ανοίγματα στην αισιοδοξία που δίνουν στον ακροατή τις «χειρολαβές» που έχει ανάγκη για να πιαστεί και να πορευτεί.

Στέργιος Μουντσάκης: λαμπρό δείγμα ανεξάρτητου σκηνοθέτη

Μέσα από τα ντοκιμαντέρ του εξυμνεί την ελληνική επαρχία

Υπάρχουν στιγμές στην ελληνική επαρχία που νιώθεις ότι υπάρχει ελπίδα και πέρα από κάθε κοντόφθαλμη μιζέρια και αυτομεμψία, που είναι συνηθισμένη στα ήθη μας, συνεχίζουν άνθρωποι να δημιουργούν και να αντιστέκονται στη μούχλα και τη σαπίλα. Άνθρωποι λαμπροί που εμβολιάζουν θεραπευτικά και σωτήρια τις πόλεις της ελληνικής περιφέρειας λόγω της αυξανόμενης και συνεχούς αιμορραγίας τον τελευταίο καιρό προς τις μεγαλουπόλεις είτε της εσωτερικής είτε της εξωτερικής μετανάστευσης.  Παρά τις δύσκολες συνθήκες τολμούν, προβάλλουν και αναδεικνύουν τον τόπο τους και προτείνουν λύσεις, στοχεύοντας στη γνώση, την ανάδειξη και τελικά κατανόηση του κόσμου και των ανθρώπων. Οι «απο-δράσεις πολιτισμού από τη Θράκη» συνεχίζουν και τη νέα χρόνια να φωτίζουν αυτές τις πτυχές των ανθρώπων και να αναδεικνύουν το πολιτιστικό πρόσωπο των πόλεων της.

Μια τέτοια λαμπρή περίπτωση είναι ο Κομοτηναίος σκηνοθέτης και δημιουργός, Στέργιος Μουντσάκης.  Ζώντας κάτι παραπάνω από είκοσι χρόνια στο Βερολίνο επέλεξε να επιστρέψει στην ιδιαίτερη του πατρίδα και να δημιουργήσει εδώ. Από το 2002 είναι ανεξάρτητος παραγωγός, ηχολήπτης και μοντέρ. Δημιουργεί αθόρυβα τις δικές του ανεξάρτητες παραγωγές μικρού μήκους, έτσι όπως εκείνος ξέρει, χωρίς κανενός είδους χρηματοδότηση.

Ένα από τα τελευταία ντοκιμαντέρ που δημιούργησε είναι το «Ημερολόγιο Επαρχίας», το οποίο προβλήθηκε με ιδιαίτερη επιτυχία στην Κομοτηνή στο πλαίσιο της Εθελοντικής Δράσης "ο Αϊ Βασίλης άργησε μια μέρα" και είχαμε την τύχη να απολαύσουμε. Στο ντοκιμαντέρ του υμνεί την ελληνική επαρχία μεταφέροντας μας εικόνες της στη διάρκεια ενός χρόνου, μια για κάθε μήνα. Μας συστήνει τόπους και εικόνες της καθημερινότητας που είχαμε παραμελήσει και μας υπενθυμίζει ότι η ευτυχία βρίσκεται στις μικρές καθημερινές στιγμές που μόνο η φύση μας προσφέρει απλόχερα.  

Από την Καλαμαριά της Θεσσαλονίκης στη χώρα των Κικόνων

·         Πρεμιέρα της ταινίας «Η επιστροφή του Λαζάρου» του Αλέξανδρου Κωνσταντάρα 

Μια ξεχωριστή ταινία ενός νέου και πολλά υποσχόμενου κινηματογραφιστή, του σκηνοθέτη Αλέξανδρου Κωνσταντάρα, με φόντο την περιοχή της Μαρώνειας, κάνει την Πρεμιέρα της στην Ελλάδα, στο «Σινέ Φαργκάνη» στη Θεσσαλονίκη στις 18 Ιανουαρίου και ώρα 23:00 με την υποστήριξη του Κέντρου Μελετών και Ερευνών για το Σινεμά (ΚΕΜΕΣ).

Πρόκειται για την ταινία "Η Επιστροφή του Λαζάρου", ένα καθαρόαιμο δείγμα ανεξάρτητου σινεμά, που έχει ήδη προβληθεί με επιτυχία στο Φεστιβάλ του Chichester και του South West London Film Festival στην Αγγλία, στο Φεστιβάλ της Κένυας και της Ουγκάντας όπως συμμετείχε και στον τομέα της Αγοράς του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.

Στην ταινία πρωταγωνιστούν εκπληκτικά μέρη της Ροδόπης: η Μαρώνεια και οι Προσκυνητές, το σπήλαιο του Κύκλωπα, η Μαρμαρίτσα, η Σύναξη και οι Ασκητές. Η σύλληψη της ιδέας προέκυψε με φόντο το τοπίο και τα απαράμιλλης ομορφιάς μέρη της θρακικής γης. Ο Αλέξανδρος Κωνσταντάρας πάντα ήθελε να δείξει μέσα από τον κινηματογραφικό του φακό την ομορφιά της περιοχής. Αν και γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμαριά, η μητέρα ,του κατάγεται από την Θράκη και συγκεκριμένα από τους Προσκυνητές, Μαρώνειας, όπου και περνούσε τα παιδικά του καλοκαίρια με τα ξαδέλφια του.

«Οι δεσμοί μου με την περιοχή είναι πολύ ισχυροί. Πάντα ήθελα να κάνω μια ταινία για την περιοχή της Μαρώνειας. Τα μέρη εκεί τα γνωρίζω πολύ καλά. Τα Χριστούγεννα του 2011 που επισκέφτηκα τους συγγενείς μου μετά από αρκετό χρονικό διάστημα (ο ίδιος ζει κι εργάζεται στην Κένυα τα τελευταία χρόνια) κι έκανα ένα μικρό οδοιπορικό στην περιοχή με τον ξάδελφο μου, καταλήξαμε στην σπηλιά του Κύκλωπα που βρίσκεται έξω από τους Προσκυνητές. Εκεί μου ήρθε η έμπνευση να κάνω μια ταινία δρόμου, με ήρωες δυο αδέλφια από τη Θεσσαλονίκη που ξεκινούν για ένα ταξίδι με προορισμό τη Μαρώνεια και την ανακάλυψη της Σπηλιάς του Κύκλωπα».