Διαδρομές αντίθετες

Για κοίτα πώς αλλάξαμε...

Ακόμη και τα πρόσωπά μας ωρίμασαν.

Πλεον δεν γνωρίζουμε ο ένας τον άλλο.

Ούτε και στη κλασσική διαδρομή του λεωφορείου δεν μιλάμε πια.

Απόμακρα καθόμαστε...

Τόσο ξένοι μοιάζουμε. 
Τόσο απόκοσμα άγνωστοι.

Κι'αυτά τα μάτια...αμείλικτα παρέμειναν.

Να ζητιανεύουν σκιές μέσα στα όνειρα του τότε.

Μάταια.

Και τα συναισθήματα δείχνουν να ξεθώριασαν. 

Μοιάζουν να μπήκαν στο πλυντήριο της μνήμης.

Tα χτυπήματα στον κάδο αλλοίωσαν το νόημα τους.

Φυγές ή αποφυγές;

Επιλογές που καταλήγουν λανθεσμένες διαφυγές…

Στάσεις και αποστάσεις.

Κατεβήκαμε σε διαφορετικές στάσεις.

Και γίναμε σαν μια «τελεία» στο βάθος του ορίζοντα.

Σαν νότες δίχως πεντάγραμμο.

Ευτυχώς όμως,η λέξη "αντίο",είναι ακόμη πολύ μικρή για να χωρέσει το μεγαλείο.
Μπ. Κ.