Πάσχα θα πει Έξοδος. Πέρασμα γι’ αλλού. Ξεκινώ για τη δική μου έξοδο από το κλεινόν άστυ. Αφήνω την Αθήνα και φεύγω βόρεια. Επιστρέφω. Με το λεωφορείο της γραμμής. Τα λεωφορεία σου ξαναδημιουργούν τον χάρτη. Σου ανοίγουν δρόμους. Διαδρομές, λεωφόρους, σκοκάκια, στροφές, ανηφόρες, κατηφόρες. Τα λεωφορεία σου ξαναθυμίζουν τους ανθρώπους. Σου ξαναθυμίζουν τους ανθρώπους σου. Ακούς τα λόγια τους, τις συμβουλές τους, τους προβληματισμούς τους, τους φόβους τους, τις επιθυμίες τους, την αμηχανία, τη λαχτάρα τους.
Στη διαδρομή ξανά ανακαλύπτω τη φύση : Τα μάτια μου πλημμυρίζουν από εικόνες. Η άνοιξη μας τραγουδά το τραγούδι της. Αρκεί να έχουμε τα αυτιά μας ανοιχτά για να το ακούσουμε. Να ανταποκριθούμε στο κάλεσμά της μ’ όλες μας τις αισθήσεις. Ανθισμένες αμυγαδαλιές και νερατζιές, ανθισμένες πασχαλιές και κίτρινα κυκλάμινα. Και παπαρούνες, ναι - και παπαρούνες. Απλώνονται παντού ενώ τις κάνουν παρέα τα μυρωδάτα χαμομήλια. Πάσχα των λουλουδιών. Πυκνή βλάστηση παντού. Ψηλά βουνά και καταπράσινα χωράφια. « Όμορφη που είναι η μέρα του ταξιδιού» σκέφτομαι και με κάνει να ξεχάσω για λίγο το άγχος μου και την αγωνία μου για το αύριο.
Ο ήχος όμως από το χτύπημα του κινητού μου χαλάει την εικόνα και την γλυκιά ηρεμία των στιγμών. «Που είσαι; Έφτασες;». Πιάσαμε Βορρά. Εδώ πια όλα δείχνουν διαφορετικά. Όσο μετακινείσαι από το κέντρο της Ελλάδας προς τα βόρεια η εικόνα αλλάζει. Εδώ είναι Βαλκάνια, είναι νευραλγική περιοχή, αυτός ο τόπος ορίζει ιδίως το συμφέρον των τρίτων, των άλλων, των συμμάχων. Ξανά χάνομαι στις σκέψεις μου και πάλι. Με πιάνει και πάλι μελαγχολία. Νιώθω πως τρέχουμε πάνω σ’ έναν ναρκοθετημένο δρόμο, φεύγουμε για το πουθενά, οδηγός μας πλέον μόνον το ένστικτο, προορισμός η επιβίωση. «Όλα είναι δρόμος», ατέλειωτος δρόμος. «Θα φτάσουμε ποτέ;» Τρέξιμο, πανικός, οδοιπορικό, κι όταν κοιτάξεις πίσω σου δε βλέπεις κανέναν.
Μετακινείσαι ολοένα προς το μηδέν, που είναι η αρχή των πραγμάτων. Άδικος και χαμένος χρόνος. Γύρω του, ρωγμές. Κι όμως στο τέλος υπάρχει ένα σημείο που ο χρόνος μετράει. Ενώνεται στην αρχή και ξαναβλέπει. Για να ξαναρχίσει. Η ίδια, κατορθωμένη ανάκαμψη.
Ο,τι κι αν σου πουν οι πυξίδες δείχνουν πάντα τον Βορρά.
Μπάμπης Καλπάνης
Δημοσιεύτηκε στο Protagon:
Μπάμπης Καλπάνης
Δημοσιεύτηκε στο Protagon:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου