Το μυστικό του Νοέμβρη

Με τη μελαγχολία του φθινοπώρου να συνεχίζεται φαίνεται ότι ο Νοέμβρης κρύβει πολλά μυστικά. Σαν να μας καλεί σε προσαρμογή. Άλλωστε και το φθινόπωρο μια εποχή προσαρμογής δεν είναι; Σε τι; Μια προετοιμασία μόνο για το άγνωστο που θα επακολουθήσει.

Ισχυρές βροχές και καταιγίδες μας επεφύλασσε τις πρώτες μέρες του ο Νοέμβρης! Στο Θρακικό Πέλαγος επικράτησαν νότιοι άνεμοι 9 μποφόρ. Μαζί όμως με τον καιρό επιδεινώνεται ολοένα και η κατάσταση της χώρας.

Στην Κομοτηνή οι χοντρές ψύχρες έχουν αρχίσει, ωστόσο η υγρασία δεν είναι ακόμα ανυπόφορη και οι ομίχλες είναι ελεγχόμενες. Στιγμές φθινοπωρινές...Με λιακάδα στο μυαλό, με την αγάπη μου στο νου και με κίτρινα φύλλα στην αυλή… Με τις ελιές να χύνονται σαν τα καλοκαιρινά σταφύλια...Με τον παππού να αγωνιά για τους καρπούς ... Με καταπράσινα βλαστάρια στην καρδιά, με ζουμερά χαμόγελα σα ρόδα και μυρωδάτες αγκαλιές σα φθινοπωρινά κυδώνια...

Σκέφτομαι τη Θεσσαλονίκη όπου τώρα είναι η ωραία εποχή της. Με το φεστιβάλ που δημιουργεί ωραίες ψευδαισθήσεις. Πόσο θα ΄θελα να χωθώ μέσα στις αίθουσες και να «ταξιδέψω» στον μαγικό κόσμο του σινεμά! Τυχεροί όσοι βρίσκονται εκεί. Πάντα το Φεστιβάλ προσφέρει μια ανάσα στην πόλη, μια βαθιά τζούρα οξυγόνου για να βγάλουμε τον χειμώνα που καραδοκεί.

Φουριόζος και με κοινότοπες εκφράσεις -τύπου ραγδαίες πολιτικές εξελίξεις-μπήκε ο Νοέμβρης. Συνηθισμένοι τα τελευταία έξι χρόνια να ζούμε μέσα σε «θύελλες αντιδράσεων» ξεχνάμε πως κάθε φορά που λέμε ένα κλισέ βάζουμε εμπάργκο στην αλήθεια.

Η νεοελληνική μας ζωή συνεχίζεται γεμάτη αντιφάσεις με τον -πληθυντικό σε τηλεθέαση- "ενικό" να προβάλει τον θεατρικό μονόλογο ενός ήρωα της φασιστικής παράταξης και τη Mega-λη δημοσιογραφική επιτυχία του Πρετεντέρη που στρίμωξε τον «πρωθυπουργό» να παράσχει στο λαό σαν άλλη Μαρία Αντουανέτα παντεσπάνι ασύρματο ! Ο λαός πλέον θα τρέφεται από την εικονική πραγματικότητα του φαγητού μέσω των διαφημίσεων των super market στις οθόνες του «δωρεάν ιντερνέτ»…

Νοέμβρης και η αυλή στο χωριό φορά το φθινοπωρινό κιτρινοπράσινο φύλλωμα της. Χαζεύω με τις ώρες ένα από τα αγαπημένα δέντρα του παππού: τον λωτό. Στέκει εκεί αγέρωχος με την απαράμιλλη ευγένεια των κίτρινων, νοτισμένων από τη βροχή, φύλλων του. Λωτός, το φρούτο της λήθης. Ο «μελιστάλαχτος» καρπός της Οδύσσειας. Η γιαγιά πάντα φοβάται να τους δοκιμάσει, μη και πάθει ό,τι έπαθαν και οι σύντροφοι του Οδυσσέα!

Παρατηρώντας τους μεθυστικούς καρπούς του που προκαλούσαν ειρηνική απάθεια συλλογίζομαι ότι οι πολιτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων χρόνων δρούσαν στον εγκέφαλο του λαού σαν το μυθικό λωτό. Ο λωτοφάγος έχανε τη μνήμη του, ξεχνούσε το στόχο του (είτε νόστος ήταν αυτός, όπως στην περίπτωση των συντρόφων του Οδυσσέα, είτε οτιδήποτε άλλο), έχανε τον προσανατολισμό του και γινόταν εύκολη λεία στα χέρια δημαγωγών και επιτήδειων.

Τα πολλαπλά ηλεκτροσόκ οδήγησαν στην κενή μνήμη ενός αποσβολωμένου κι αποχαυνωμένου λαού . Οι καταναλωτές του «λωτού» ζουν μια απατηλή ευφορία τη στιγμή που η  Ελλάδα κυβερνάται - ή μάλλον συγκυβερνάται – με πράξεις νομοθετικών περιεχομένων, με πολιτικές επιστρατεύσεις, με εφόδους των ΜΑΤ και των εισαγγελέων, με τελεσίγραφα στα κοπάδια των Βουλευτών, με αυθαίρετα κλεψίματα των μισθών και των συντάξεων… Με ένα κοπάδι βολεψάκηδων βουλευτών και με δήθεν κοινοβουλευτικό μανδύα...

Ο Νοέμβριος, από το 2009 και έπειτα, αποδεικνύεται μήνας μεγάλης αταξίας για το πολιτικό σύστημα. Το πένθος και η βία σκεπάζουν την Ελλάδα. Προβοκάτσιες, πολιτικές δολοφονίες, τρομοκρατικά χτυπήματα. Από την ΧρυσΑυγιάδα στην Τσιγγανιάδα κι από εκεί στη Δολοφονιάδα. Εθισμένοι πλέον στο μαύρο προχωρούμε σε εκκενώσεις δια να εφαρμοστεί ο νόμος! Το μόνο που μένει είναι να στείλουν και τους τραμπούκους  να σπάσουν ό,τι βρουν στο Ράδιο-Μέγαρο και να τα ρίξουν –όπως συνηθίζεται- στους «καταληψίες». Όπως στο Πολυτεχνείο τότε... Άλλωστε Νοέμβριος μήνας είναι. Κι ο Νοέμβρης -κατά πως φαίνεται-εμπνέει…

Φέτος γιορτάζεται η τεσσαρακοστή επέτειος του Πολυτεχνείου. Όσο ο χρόνος περνάει, είναι λογικό να αδυνατίζουν οι μνήμες και να διευκολύνεται η αλλοίωση του νοήματός του. Το Πολυτεχνείο συνεχίζει να κρατά κρυμμένα μυστικά και ντοκουμέντα! Κρίσιμα γεγονότα που διαδραματίστηκαν τα μεσάνυχτα της 16^ης προς 17^η Νοεμβρίου 1973 έχουν αποσιωπηθεί, ενώ πολλά ερωτήματα είναι αδιευκρίνιστα. Το ίδιο ισχύει και γα τα πρόσωπα του χουντικού καθεστώτος που έδρασαν στο παρασκήνιο. Πολλοί, ακόμη και σήμερα, κυκλοφορούν ελεύθεροι. Και αυτοί που γνωρίζουν λεπτομέρειες εξακολουθούν να σιωπούν…

Κάθε Νοέμβρη τα ΜΜΕ στη διαπασών, οι τηλεοπτικές οθόνες φουλαρισμένες από πρόσωπα, εξιστορήσεις και κομματικές αντιδικίες για το πόσο ήταν ο καθένας περισσότερο παρών στα γεγονότα. Η επίδειξη ισχύος γοητεύει όλο και περισσότερο-και αυτό είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να συμβεί στις δημοκρατίες μας. Κάποιοι έκαναν καριέρα καταστρέφοντας την επέτειο του Πολυτεχνείου. Παίρνουν μέρος στις μεγάλες τηλεοπτικές συγκρούσεις που διαμορφώνουν την πορεία της ανθρωπότητας.

Σαράντα χρόνια μετά, με το αντιδικτατορικό φοιτητικό κίνημα να έχει συμβιβαστεί και να έχει εγκαταλείψει το όραμά του. Άλλωστε «έδωσε» και αφορμές αφού πολλούς από αυτούς θα τους βρεις «κρυμμένους» στα βουλευτικά και κομματικά έδρανα, μέλη κυβερνήσεων, σε διευθυντικά γραφεία επιχειρήσεων –κυρίως στα ΜΜΕ-αλλά και σε θέσεις καθηγητών ΑΕΙ.

Το νόημα του τείνει να ευνουχιστεί από κάθε στοιχείο εξέγερσης και ανατροπής. Βασικό στοιχείο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου ήταν ότι ένα τμήμα της κοινωνίας δοκίμασε τα όρια και τις αντοχές του. Όρια και αντοχές που ακόμη και σήμερα δοκιμάζονται ωστόσο τότε έκαναν τη διαφορά και σηματοδότησαν μια κάποια  πρόοδο.

Γιατί η γενιά του Πολυτεχνείου θα είχε στις μέρες μας μεγαλύτερη συμβολή στην πρόοδο του τόπου, εάν σταματούσε να προβάλει τα αγωνιστικά πιστοποιητικά του τότε και εγκατέλειπε τις διδαχές και τις εξιστορήσεις. Εάν μετέτρεπε την ενόχλησή της από τα κακώς κείμενα σε πολιτική αμφισβήτηση, αναζητώντας νέα πεδία διεύρυνσης των περιεχομένων της ελευθερίας και της δημοκρατίας. Πιο ουσιαστική θα ήταν η συμβολή της εάν μπορούσε να μιλήσει με διάθεση αυτοκριτικής για τα ελλείμματα του σήμερα. Δύσκολο όμως… Ποιοι από αυτούς σήμερα αμφισβητούν και αντιτίθενται στην εποχή της πολιτικής πλαδαρότητας και δε διαγράφουν τις αξίες της κοινωνικής δικαιοσύνης και αλληλεγγύης;

υ.γ. Με τα φαινόμενα βίας να συνεχίζονται , φτάσαμε να θεωρείται κακούργημα να υπερασπιστείς τη ζωή σου και τη ζωή των παιδιών σου. Οι κάτοικοι των Σκουριών της Χαλκιδικής δίνουν το δικό τους αγώνα για να υπερασπιστούν τον τόπο τους. Σήμερα, 9 Νοέμβρη, «Παγκόσμια Ημέρα Δράσης ενάντια στα Μεταλλεία Χρυσού στη Χαλκιδική», πρόκειται να πραγματοποιηθούν ταυτόχρονες διαμαρτυρίες και εκδηλώσεις σε όλο τον κόσμο προκειμένου να πάψουν άμεσα οι εργασίες εξόρυξης χρυσού στην Χαλκιδική και οι διώξεις πολιτών.  

Μπάμπης Καλπάνης

Δημοσιεύτηκε στην Κ:

http://www.kulturosupa.gr/index.php/sintaktes-kai-stiles/to-mistiko-tou-noemvri-grafei-o-babis-kalpanis-997/