Σε λίγες ώρες ξεκινά και επίσημα το φθινόπωρο. Πολλοί είναι αυτοί που ήδη καλωσόρισαν το χειμώνα, λησμονώντας την ενδιάμεση προγραμματισμένη στάση του φθινοπώρου.
Με το τέλος του καλοκαιριού όλοι σπεύδουν να ευχηθούν «καλό χειμώνα»! Ποτέ μου δεν το κατάλαβα… Η αλήθεια είναι πως με την κλιματική αλλαγή οι εποχές έχασαν την αίγλη τους. Ωστόσο είναι ωραίο να συνεχίσουμε να τιμούμε την κάθε εποχή ξεχωριστά.
Στις 05:29 τα χαράματα της Τρίτης θα λάβει χώρα η φθινοπωρινή ισημερία στο βόρειο ημισφαίριο, όπου ανήκει και η Ελλάδα, σηματοδοτώντας έτσι την έναρξη του φετινού φθινοπώρου, ενώ αντίστοιχα στο νότιο ημισφαίριο θα αρχίσει η άνοιξη.
Έτσι, αύριο, η νύχτα και η ημέρα θα έχουν περίπου την ίδια διάρκεια. Στη συνέχεια, η ημέρα θα μικραίνει και η νύχτα θα μεγαλώνει, ώσπου η νύχτα θα φθάσει στο ζενίθ της κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο του Δεκεμβρίου.
Ενώ ο Σεπτέμβρης μετρά τις στιγμές του, μόνο η φωλιά των πελαργών λίγα μέτρα έξω από το σπίτι, θυμίζει το καλοκαίρι που έφυγε…
Πάει μήνας που μας αποχαιρέτισαν και κίνησαν για το μεγάλο ταξίδι. Από τότε που έφυγαν σα να άρχισε και η αντίστροφη μέτρηση για το τέλος του καλοκαιριού. Πέταξε κι αυτό μαζί τους στους αιθέρες και μέρα τη μέρα άρχισε να ξεθυμαίνει σαν μια γλυκιά ανάμνηση.
Η φωλιά τους στέκει εκεί. Κρύα και βρεγμένη από τα πρωτοβρόχια. Ωστόσο περήφανη και επιβλητική. Σήμα κατατεθέν της γειτονιάς μας. Οι αέρηδες άρχισαν να ρίχνουν τα ξυλαράκια που με επιμέλεια μάζευαν από την άνοιξη που έκαναν την εμφάνισή τους.
Ο Σεπτέμβριος ωστόσο καλπάζει και τίποτα δε θυμίζει το καλοκαίρι που πριν λίγες μέρες μας αποχαιρέτισε. Εδώ στον Βορρά, το φθινόπωρο φόρεσε ήδη τα καλά του. Παρόλο που τα μαγιό είναι ακόμα πεταμένα και περιμένουν να λάβουν την θέση τους στη ντουλάπα. Το μυαλό σκόρπιο και η όρεξη για την υλοποίηση αυγουστιάτικων στόχων πήγε περίπατο. Αναπολείς ακόμη το καλοκαίρι βλέποντας τα κοχύλια που μάζεψες και το σπίτι ακόμα σε διώχνει…
Η Κομοτηνή ξαναβρίσκει και πάλι τους παλιούς και γνώριμους ρυθμούς της. Η επιστροφή των φοιτητών της ξαναδίνει ζωή.
Χαρές και αγκαλιές στους δρόμους. Βαλίτσες και πανικός παντού. Ο ήχος από το σχολικό κουδούνι. Μαθητές με τσάντες στους ώμους και φωνές στις σχολικές αυλές. Ανελέητο μποτιλιάρισμα και δίπλα να περνούν πεζοί με βήμα ταχύ και αγχωμένο. Τα νεύρα έχουν νικήσει το χαμόγελο και ίσως δεν αντιλαμβανόμαστε ότι η ζωή είναι μικρή και μας φεύγει...
Το δροσερό αεράκι σκορπάει τη μυρωδιά του φρεσκοκαβουρντισμένου καφέ στην Ερμού. Στην αγορά της πόλης, νυν βουλευτής περνάει σχεδόν απαρατήρητος, «ποιος νοιάζεται»… ο κόσμος έχει τις δικές του σκοτούρες και δεν έχει όρεξη για χαιρετούρες! Προτιμά να κοιτά τις βιτρίνες… Εκπτώσεις, προσφορές, ξεπούλημα, τέλος σεζόν, τέλος ονείρων…
Δυο –τρεις ποδηλατούν στον ποδηλατόδρομο, φωνάζοντας στους πεζούς να τους ανοίξουν χώρο. Μια κοπέλα ποδηλατεί στο δρόμο και εισπράττει τη δυσαρέσκεια ενός οδηγού: «σας έφτιαξαν κοτζάμ ποδηλατόδρομο κι εσύ βγαίνεις στο δρόμο; Πόντια είσαι;» κι εκείνη χωρίς να αγχωθεί , συνεχίζοντας να ποδηλατεί στον κεντρικό δρόμο, γυρνάει και του απαντάει αυθόρμητα: «εντελώς»! Μαζί με τους ποδηλάτες, νέοι μπαμπάδες και μαμάδες, που βγάζουν τα μωρά με τα καροτσάκια τους βόλτα στα φαρδιά πεζοδρόμια.
Ένας παππούς ταϊζει με το εγγονάκι του τα περιστέρια της πλατείας. Στον γκρίζο ουρανό μαζεύτηκαν κατά δεκάδες τα χελιδόνια και στριφογύριζαν σαν να έστηναν αποχαιρετιστήριο χορό. Οι όμορφες φωνές τους γίνονταν όλο και πιο δυνατές σα να θελαν να μας πουν ότι ήρθε η ώρα και έχετε «γεια».
Πρώην αντιδήμαρχος κυκλοφορεί ανέμελος και όλο χαμόγελο κάνοντας βόλτα τον σκύλο του. Ένα θλιμμένο ακορντεόν στην άκρη της Βενιζέλου παίζει Yann Tiersen και η μελωδία του ενώ μας ταξιδεύει συνάμα μας προσγειώνει στην παραδοχή ότι το καλοκαίρι πέρασε ανεπιστρεπτί. Η γλυκιά ψύχρα της νύχτας το επιβεβαιώνει. Κάποιοι θαρραλέοι κυκλοφορούν ακόμη με το κοντομάνικο ενώ την εμφάνιση τους έκαναν οι ζακέτες.
Στο δρόμο για το σπίτι , οι γείτονες άρχισαν να κουβαλούν και να συγκεντρώνουν ξύλα για το χειμώνα.
Η φωλιά των πελαργών στέκει ακόμα εκεί για να θυμίζει τον κύκλο της ζωής, της φύσης και την εναλλαγή των εποχών. Να θυμίζει ότι μαζί τους θα έρθει και πάλι η άνοιξη και η καλοκαιρία.
Γιατί φθινόπωρο και χειμώνας αποτελούν μόνο μια προετοιμασία, μια ανάπαυση, για να ξαναδώσουν την άνοιξη και το καλοκαίρι της εγκαρδιότητας και της καρδιάς μας. Και όταν είναι έτσι, καλοκαίρι και καλοκαιριά είναι πάντα και για μας…
Άλλωστε όπως είχε πει και ο σοφός, Χαλίλ Γκμιπράν : «Η όψη των πραγμάτων αλλάζει ανάλογα με τα συναισθήματα μας και έτσι βλέπουμε στα πράγματα μαγεία και ομορφιά, ενώ στην πραγματικότητα, η μαγεία και η ομορφιά βρίσκονται μέσα μας».
Ας προσπαθήσουμε, τουλάχιστον αυτό: η καρδιά μας να έχει πάντα καλοκαίρι.
Καλό μας φθινόπωρο…
Μπάμπης Καλπάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου