Η πολιτική πασαρέλα της Θράκης και οι θετικοί κανόνες συμπεριφοράς

Κομοτηνή και Αλεξανδρούπολη φόρεσαν τα καλά τους και γιόρτασαν αμφότερες τα «Ελευθέρια». Αύξηση σημείωσε τον τελευταίο μήνα ο πολιτικός τουρισμός στη Θράκη ενώ μετά το κλείσιμο των καλπών και την έλευση του καλοκαιριού οι τοπικοί παράγοντες ποντάρουν πολλά στην τουριστική ανάπτυξη της περιοχής που θα επιφέρει η «κάθοδος των Βουλγάρων».

Μετά από μια μακρά και παρατεταμένη χειμερία νάρκη, ενισχύθηκε ενόψει εκλογών ο πολιτικός τουρισμός στη Θράκη, καθώς μας θυμήθηκε και ο κάθε πικραμένος!  Η περιοχή μας έγινε μια απέραντη και ατελείωτη περαντζάδα επισκεπτόμενων πλην όμως μη σκεπτόμενων, υποψηφίων.  Πλήθος επισκέψεων, εκδηλώσεων, συνεντεύξεων τύπου με φτηνά επικοινωνιακά τρικ εντυπωσιασμού για τα ψηφαλάκια.  Πολλά πρωτοκλασάτα πολιτικά πρόσωπα τόσο σε εθνικό όσο και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, αλλά και γνωστοί τηλεαστέρες επισκέφτηκαν την πόλη μας. Κάποιοι ήταν και απόλυτα ειλικρινείς και δε δίστασαν να ομολογήσουν με ενθουσιασμό ότι μας επισκέφτηκαν και στις προηγούμενες εκλογές! Άλλοι πάλι που πρεσβεύουν έναν εναλλακτικό ευρωπαϊκό αέρα αποδείχτηκαν τζαμπατζήδες καθώς εθεάθησαν να εγκαταλείπουν τα καφέ χωρίς να βάζουν το χέρι στην τσέπη αφού προηγουμένως ήπιαν το εσπρεσάκι τους στην υγεία των κορόιδων!

Σε κάθε προεκλογική περίοδο θυμούνται την περιοχή μας και βγάζουν από το σακούλι μεγαλόσχημες εκφράσεις τύπου «η Θράκη έχει δυνατότητες» και «η Θράκη αντιμετωπίστηκε σαν πρόβλημα, ενώ είναι μια μεγάλη ευκαιρία», σε συνδυασμό με βαρύγδουπους  χαρακτηρισμούς «εσχατιά της Ελλάδος», «προμαχώνας ελληνισμού», «ευαίσθητη περιοχή», «σταυροδρόμι των Βαλκανίων», «γεωστρατηγικός κόμβος» και «υπόδειγμα ανάπτυξης και ευκαιριών».

Μεγαλόσχημες εκφράσεις και κινήσεις εντυπωσιασμού χωρίς ουσία. Κούφια λόγια μέσα από μια καταιγιστική κενολογία προπαγάνδας. Ο τόπος όμως χόρτασε από λόγια και από θεόσταλτους «Μεσσίες». Κανείς πια δε μιλάει για τα προβλήματα που καλούμαστε να αντιμετωπίσουμε. Ανεργία, αποβιομηχάνιση, έλλειψη υποδομών, ανυπαρξία σχεδιασμών-μελετών και αναπτυξιακά ελλείμματα. Με μια κτηνοτροφία να υποφέρει και τους νέους να εγκαταλείπουν την περιοχή τους για ένα καλύτερο μέλλον. Καλοπληρωμένες εμφανίσεις υποψηφίων στα ΜΜΕ, έντεχνα προσχεδιασμένες και πολλές συνεντεύξεις «στημένες». Μιζέρια και λαϊκισμός. Απάθεια και μικροσυμφέροντα. Υποκρισία… Τη βλέπεις στα μάτια των μακάριων χαζοχαρούμενων. Προσπαθούν να διασώσουν το κουρελιασμένο τους στάτους μες στην καταστροφή. Μέσα στην αλαζονεία και το θράσος τους πολλοί ξεχνούν πως αν λείπει η περιφέρεια κανένα κέντρο δεν μπορεί να υπάρχει από μόνο του. Η περιφέρεια το καθιστά σημαντικό! Έπειτα οι δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε σήμερα, ίσως να είναι οι ίδιες που θα κληθούν να αντιμετωπίσουν και όλοι οι υπόλοιποι αύριο. Κάτι που συνήθως όλοι το ξεχνάνε…

Όπως και στον «Ρινόκερο» του Ιονέσκο, έτσι και στη δική μας μικρή επαρχιακή πόλη -ελέω εκλογών- οι άνθρωποι μετατρέπονται βαθμιαία σε ρινόκερους, χάνουν την ανθρωπιά τους, αποκτηνώνονται και προσαρμόζονται στο κομφορμιστικό ρεύμα της εποχής τους με την ενσωμάτωσή τους στη νέα ζωώδη κυρίαρχη κατάσταση πραγμάτων. Στην παράλογη χώρα μας και στη σουρεαλιστική μικρή μας πόλη,  οι ιδέες, οι  στόχοι, τα οράματα, το μέλλον δεν είναι τίποτα παραπάνω από εύκολες δηλώσεις και δελτία τύπου. Όλοι απλά έχουν το δικό τους «Όραμα» για τον τόπο. Ποιό Όραμα; Τι αναδεικνύει; Τον αρπακτικό εγωισμό των πολιτικών και την κραιπαλική ηδονή της εξουσίας…

Τοπικοί πολιτευτάδες, κόλακες και κόρακες, φορείς και συναπάντημα, δυστυχώς συνεχίζουν ικανοποιημένοι στον ίδιο ρυθμό, στο εμβατήριο που έμαθαν να λένε για την Ελλάδα και δη την περιφέρεια που ποτέ δεν πεθαίνει, λησμονώντας ότι πάει να πει πως και ποτέ δεν θα αναστηθεί… Και  «χωρίς αιδώ ή λύπην» παρατηρούν το χρόνο να κυλά για τον τόπο τους και τους ανθρώπους του...

Αν εξαιρέσει κανείς τις λίγες, πολύ λίγες, μικρές μειοψηφίες, οι υπόλοιποι σέρνουν μαζί με τα πόδια τους και τον τόπο. Χωρίς καμία αγωνία για το αύριο, χωρίς καμία συναντίληψη για τη μεσοπρόθεσμη, στοιχειωδώς, ανασυγκρότηση του τόπου. Έτσι, για παράδειγμα, το πρόβλημα της ανεργίας θεριεύει μέρα τη μέρα κι εκείνοι συνεχίζουν αυτιστικά να ασχολούνται μόνο με την αυτοπροβολή τους, τις προσωπικές τους στρατηγικές και τις εσωτερικές τους συγκρούσεις, αποφεύγοντας συστηματικά να ομονοήσουν και να συνεργαστούν για τα αυτονόητα.

Στον αντίποδα όλων αυτών ευτυχώς που υπάρχουν μικρές όμορφες επαναστάσεις σε μικρή κλίμακα αρχικά που με τον καιρό μπορεί αυτή να γίνει μεγαλύτερη. Αρκεί να μην να απωλέσουμε τα ιδανικά μας, τους στόχους εκείνους που θέτουν, όχι τα συμφέροντα αλλά οι κοινωφελείς ιδέες. Ο ρομαντισμός-ευτυχώς- δεν έχει ακόμη πεθάνει.  Όσο υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που βαστούν ακόμη και κρατούν ό,τι καλύτερο έχουν μέσα τους αναλλοίωτο και μακριά από αντιπαροχές που δεν συναντούν τις αξίες τους. Άλλωστε οι δυνάμεις και οι αντοχές γίνονται ανεξάντλητες όταν οι ρίζες των πράξεων βρίσκονται βαθειά στο έδαφος της ανιδιοτέλειας.

Θετικοί κανόνες: “Komotini Street Relays 2014” και “1ος Αναπτυξιακός Ποδηλατικός Αγώνας Δρόμου Ελευθερίων Θράκης”

Η πόλη της Κομοτηνής όμως είχε την τύχη μέσα στον προεκλογικό συφερτό να «ζήσει» και δύο σπουδαίες αθλητικές διοργανώσεις που έκαναν μια «καλή αρχή» και που αξίζει να καθιερωθούν. Παράλληλα  απέδειξαν περίτρανα ότι η περιοχή «διψά» για τέτοιου είδους διοργανώσεις μια και σφύζει από αθλητισμό.

Έτσι, ο 1ος Αναπτυξιακός Ποδηλατικός Αγώνας Δρόμου Ελευθερίων Θράκης μήκους 128.5 χλμ που κάλυψε σχεδόν όλο τον Ν. Ροδόπης στέφθηκε με μεγάλη επιτυχία. H Κομοτηνή τιμήθηκε με την συμμετοχή αθλητών από όλη την Ελλάδα αλλά και από την Τουρκία. Μερικοί από αυτούς ανήκουν σε επαγγελματικές ομάδες. Οι συμμετοχές συνολικά άγγιξαν τις 151 ενώ τα μηνύματα από τις ομάδες αλλά και από τους ερασιτέχνες αθλητές ήταν άκρως ενθαρρυντικά. Αθλητές από 16 έως 70 ετών έμειναν εντυπωσιασμένοι τόσο από τις ομορφιές του τόπου μας αλλά και από την άψογη διοργάνωση του ποδηλατικού αγώνα.

Από την άλλη, ο 1ος Αγώνας Σκυταλοδρομίας Δρόμου “Komotini Street Relays 2014” που αποτελεί μέρος της σειράς “Βίκος Relays 2014”, διοργανώθηκε από τον Αθλητικό Σύλλογο Ατόμων με Αναπηρία «Ηρόδικος», σε συνεργασία με τον Δήμο Κομοτηνής, το Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο, τα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής και την υποστήριξη του Ερμή. Ο αγώνας δρόμου 12 χιλιομέτρων ξεκίνησε από τα ΤΕΦΑΑ Κομοτηνής και κατέληξε στην Κεντρική Πλατεία έγινε η απόπειρα να γίνει μία αθλητική διοργάνωση δρόμου για πρώτη φορά. Πάνω από 150 συμμετοχές είχε η φετινή διοργάνωση παρά το γεγονός ότι στήθηκε μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα.

Τεράστιο ρόλο στην επιτυχία των διοργανώσεων έπαιξαν οι αφανείς ήρωες, οι εθελοντές, φοιτητές και νέοι της πόλης, μέλη συλλόγων που διευκόλυναν τις διαδικασίες και πρόσφεραν τη βοήθεια τους όπου αυτή χρειαζόταν. Διοργανώσεις έξυπνες που μπορούν να αποτελέσουν θετικό πρόσημο στην ανάδειξη των δυνατοτήτων και των ικανοτήτων του έμψυχου δυναμικού της πόλης αλλά και να συμβάλουν στην προβολή του τόπου με τον καλύτερο τρόπο.

Από τους «Ανθρωποφύλακες» στις «Παράπλευρες καθημερινές απώλειες»

Από τις επισκέψεις με ουσία που ξεχώρισαν τον τελευταίο καιρό στην πόλη μας ήταν η παρουσία του συγγραφέα και κοινωνικού ακτιβιστή, Περικλή Κοροβέση.  Δυστυχώς, οι “Ανθρωποφύλακες” του που έγιναν παγκόσμιο γεγονός και συνέβαλαν σημαντικά στην εκδίωξη της χουντικής Ελλάδας , 45 χρόνια μετά δεν έχασαν σε επικαιρότητα. Το ίδιο «βαθύ κράτος» που εξέθρεψε τις χούντες του Μεταξά και του Παπαδόπουλου συντηρεί και τη Χρυσή Αυγή.

Ο Περικλής Κοροβέσης που γνώρισε την ακραία μορφή του φασισμού, όχι θεωρητικά, αλλά υπέστη πλήθος βασανιστηρίων, μιλώντας γι’ αυτόν σημείωσε ότι τον θεωρεί τον υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνο από την άποψη ότι «ο ναζισμός στην ουσία είναι το εναλλακτικό πρόγραμμα του καπιταλισμού. Όταν ο Χίτλερ πήρε την εξουσία, οι Γερμανοί βιομήχανοι, τραπεζίτες κλπ ανοίγανε σαμπάνιες. Δηλαδή τους είναι το πιο πολύτιμο πολιτικό όργανο ο ναζισμός, άρα ο ναζισμός έχει πολύ βαθιές ρίζες, έχει μέσα στον ίδιο τον καπιταλισμό.  Στην Ελλάδα έχουμε βαθειά παράδοση ναζισμού, αν όχι με την μορφή τη χιτλερική, αλλά με την έννοια της ακροδεξιάς. Ας μην ξεχνάμε το ελληνικό κράτος μετά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, ιδρύθηκε και στηρίχτηκε επάνω στους δωσίλογους. Γι’ αυτό όσοι πολεμήσανε τους ναζί εκτελεστήκανε».

Το τελευταίο λιτό και αφοριστικό βιβλίο του Περικλή Κοροβέση «παράπλευρες καθημερινές απώλειες» κυκλοφορεί από τις «Εκδόσεις των Συναδέλφων». Μικρά κείμενα και σκέψεις γύρω από τον άνθρωπο και συναισθήματα δοσμένα «ποιητικότροπα» με την ιδιότητα του συγγραφέα αλλά και κείμενα μέσα από την επαγγελματική –με την ιδιότητα του δημοσιογράφου- παρακολούθηση των εξελίξεων, όπως αυτές διαμορφώθηκαν μέσα από την ιστορία. Κείμενα όπου οι λέξεις τους έχουν ιδιαίτερο βάρος… Κείμενα σπαράγματα που μπορούν να συνδέσουν μια ενιαία αφήγηση μιας ουτοπίας…

Κλείνω με δυο μικρά αποσπάσματα από αυτό το υπέροχο βιβλιαράκι επιλέγοντας «τα ψέματα» και την «αλήθεια» κατά Κοροβέση, δυο σημαίνουσες λέξεις και που λόγω εκλογών πολλές φορές αναρωτηθήκαμε, με τα μύρια όσα που ακούσαμε από τους κάθε λογής υποψηφίους, για το που κρύβεται η αλήθεια μέσα στα επικαλυμμένα ψέματα τους…

«Ψέματα: Σοφό είναι το αληθινό. Αληθινό είναι αυτό που θέλεις. Αυτό που θέλεις είναι αυτό που νιώθεις. Αυτό που νιώθεις είναι αυτό που δεν καταλαβαίνεις. Για αυτό προτιμάμε τα ψέματα. Είναι κατανοητά.

Αλήθεια: Υπάρχουν πολλοί τρόποι να βρεις την αλήθεια. Αλλά όχι εκεί που ψάχνεις. Συσκευασμένη αλήθεια δεν υπάρχει στις προσφορές του σούπερ μάρκετ της ζωής. Στα πεταμένα ψάξε, στα σκουπίδια. Εκεί ίσως βρεις κάτι. Ό,τι πετιέται δεν είναι σκουπίδι. Συχνά είναι πρώτη ύλη».

Μπάμπης Καλπάνης