Η πόλη που έβλεπε χιλιάδες ανθρώπους να περνούν…

Μια μικρή απόδραση στη γείτονα Βουλγαρία δίνει στον καθένα την ευκαιρία να διαπιστώσει τις ουρές χιλιομέτρων που σχηματίζονται τον τελευταίο καιρό στο μεθοριακό σταθμό Νυμφαίας – Μακάζα Ουρές χιλιομέτρων και απίστευτη ταλαιπωρία  καθώς το ολιγάριθμο προσωπικό είναι αδύνατο να εξυπηρετήσει τον τεράστιο όγκο οδηγών που διασχίζουν το μεθοριακό σταθμό είτε για να φτάσουν στην Ελλάδα, είτε στην άλλη πλευρά των συνόρων.

Οι ρυθμοί εισόδου επισκεπτών βαίνουν διαρκώς αυξανόμενοι και η Κομοτηνή δυστυχώς δείχνει αδύναμη να συγκρατήσει το τουριστικό ρεύμα.  Με το άνοιγμα του κάθετου άξονα προέκυψαν άμεσα και ζητήματα που θα έπρεπε να είχαν ήδη δρομολογηθεί και όχι να «τρέχουμε» τώρα για ό,τι αρπάξουμε!

Βλέποντας όλη αυτήν την τεράστια «ουρά» αυτοκινήτων που συρρέει μαζικά, εύλογα αναρωτιέται κάποιος «που άραγε πηγαίνουν»; Είναι η πόλη μας ο προορισμός τους ή μήπως απλά το πέρασμα; Έχουν άραγε εικόνα της τοπικής αγοράς, των προϊόντων και των υπηρεσιών που είναι σε θέση να τους προσφέρει; Έχει εν τέλει  η πόλη κάτι να τους προσφέρει; Τι είναι τελικά αυτό; Μόνο καφέ και σουβλάκι; Ξεχνάμε όμως, ότι δεν είναι Ελληνάρες όπως εμάς και δεν είναι της λογικής «δώσε σουβλάκι-γύρο και φραπέ στον λαό». 

Επισκέπτονται άραγε την πόλη; Τι έχουν να δουν; Είναι τα μουσεία μας ανοιχτά; Τα μαγαζιά πάντως αυτό το Σαββατοκύριακο ήταν κλειστά την ώρα που οι άλλοι δυο γειτονικοί νομοί κάνουν το πάν για να προσελκύσουν κόσμο. Η γειτονική Αλεξανδρούπολη ξεκινάει την εφαρμογή των «Λευκών Νυχτών». Μια έξυπνη κίνηση. Εδώ δε κουνιέται φύλλο. Εδώ εφαρμόζονται οι «Μαύρες Μέρες»! Η δε γειτονική Ξάνθη λόγω της εορτής του Μπαϊραμιού αποφάσισε να ανοίξουν τα καταστήματα σήμερα, Κυριακή, ώστε να εξυπηρετηθεί ο κόσμος. Εδώ τι γίνεται; Μάλλον είμαστε υπεράνω εμείς. Δεν έχουμε ανάγκη! Ονειρευόμαστε διήμερα και αποδράσεις και μετά απλά γκρινιάζουμε χωρίς να τολμάμε να κάνουμε αυτοκριτική!

Από τα μέχρι στιγμής δεδομένα φαίνεται ότι ο κόσμος περνάει και δε στέκεται στην Κομοτηνή. Γιατί άραγε; Το έχουμε σκεφτεί; Ίσως γιατί αν μπουν μέσα στην πόλη, το μόνο που βλέπουν είναι το απαράδεκτο μποτιλιάρισμα με τους μηδαμινούς χώρους στάθμευσης… Έτσι μας προσπερνούν αδιάφοροι…

 Οι Βούλγαροι επισκέπτες στη συντριπτική πλειοψηφία τους έχουν προορισμό την παραλιακή ζώνη, Φανάρι και Μαρώνεια, καθώς επίσης παραθαλάσσιες περιοχές, όπως η Καβάλα, η Θάσος ή ακόμα και η Χαλκιδική.

Τα ξενοδοχεία της Βουλγαρίας συναγωνίζονται σε ανέσεις και χλιδή το ένα το άλλο. Μου έλεγαν φίλοι που επισκέφτηκαν τη Φιλιππούπολη πως λίγες μέρες πριν φτάσουν ένα mail από τη διεύθυνση του ξενοδοχείου που πρόκειται να μείνουν τους ρωτούσε σε τι θερμοκρασία θα ήθελαν να βρουν το δωμάτιο τους όταν θα έφταναν!!!

Εμείς τελικά στερούμεθα επαγγελματισμού; Είναι τόσο δύσκολο όσοι εμπλέκονται με τα τουρισμού (ξενοδόχοι-τουριστικοί πράκτορες κλπ) να συγκεντρωθούν και να πουν ότι έχουν αυτή την στρατηγική για τον τουρισμό;  Δεν έχουμε μάθει να είμαστε επαγγελματίες; Εμείς μάλλον θέλουμε στα γρήγορα να αρπάξουμε όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα απ’ όλους αυτούς και μάλιστα κουτοπόνηρα και από την άλλη το μόνο πράγμα που κάνουμε με ευκολία είναι να αναμασάμε μεταξύ μας ότι η Βουλγαρία είναι υπανάπτυκτη, ότι όλοι αυτοί είναι χωριάτες…

Συμβούλια. Συνελεύσεις. Συγκεντρώσεις. Σχέδια. Μελέτες . Στρατηγικές. Τι έχει βγει μέσα απ’ αυτά όλα αυτά τα χρόνια;  Πολύ μελάνι έχει χυθεί. Λόγια… Λόγια… Κούφια λόγια... Λόγια του αέρα...

Η κρίση είναι η αλήθεια μάς έκανε πιο επιφυλακτικούς στα μεγάλα λόγια για μεγάλα έργα. Όμως ιεραρχούμε τελικά διαφορετικά τις προτεραιότητες, ριζικά διαφορετικά από την ολυμπιακή εποχή της υπεραισιοδοξίας και της καταστροφικής σπατάλης;

Διότι επιπλέον τώρα πια όλοι ξέρουμε- ή μήπως όχι;- πώς στήθηκε τότε το παραμύθι της ανάπτυξης: με λατρεία τσιμέντου, με διόγκωση των κατασκευαστικών εταιρειών, με διασπάθιση δημόσιων και κοινοτικών πόρων, με υπερδανεισμό και χρηματιστικοποίηση. Σε έργα βιτρίνας χωρίς συνέργειες ανάπτυξης, χωρίς προστιθέμενη αξία, χωρίς αναπτυξιακή πνοή.

Όλα αυτά τα έργα που γίνονται τον τελευταίο καιρό- κι όλα όσα είναι προγραμματισμένα να γίνουν- με την αστική ανάπτυξη και τις αναπλάσεις στην πόλη είχαν τελικά στόχο να ανάψουν φωτίτσες ανάπτυξης και ζωής;

Υπήρχαν- υπάρχουν μες στην στρατηγική των αναπλαστών προβλέψεις και εντοπισμένες πρακτικές αναζωογόνησης της εμπορικής δραστηριότητας, πέρα από τραπεζοκαθίσματα καφενείων, ποδηλατοδρόμους και πίστες για περιπατητές;

Από την άλλη θα πάψουμε επιτέλους να πετάμε στα σύννεφα και να προσγειωθούμε  στην αληθινή και αμείλικτη πραγματικότητα βλέποντας τις πραγματικές μας ανάγκες;

Το Μέγαρο Μουσικής θα μας σώσει; Μέχρι εκεί φτάνει η δημιουργικότητα μας και η βλακώδης μεγαλομανία μας; Το παράδειγμα του υπερδανεισμένου Μεγάρου Μουσικής Αθηνών, με δημόσιο χρήμα και ιδιωτική διοίκηση, που δεν καταφέρνει να καλύψει ούτε τα λειτουργικά του έξοδα, δεν έχει να μας πει τίποτα; Οραματιζόμαστε δηλαδή και για την πόλη μας ένα μνημείο μιας τέτοιας άφρονος πολιτικής;  Ένα ακόμη κενοτάφιο ματαιοδοξίας;   

Πότε επιτέλους θα δούμε το Πανεπιστήμιο της Θράκης να παίζει ενεργό ρόλο στα της χάραξης των στρατηγικών για το καλό του τόπου;  Δε δύναται να εννοηθεί ανάπτυξη και σχεδιασμός με το πανεπιστήμιο να είναι μονίμως  «απ’ έξω». Θα πάψουν ποτέ φορείς και «αμφορείς» απ’ όλες τις θέσεις να το σνομπάρουν και να το βάλουν επιτέλους στο παιχνίδι;

Τελικά δεν βλέπουμε πέρα από τη μύτη μας ή δεν θέλαμε να δούμε! Φάγαμε τα σωθικά μας με την αποκοτιά μας, περιμένοντας τον Μεσσία, αλλά οι αρχαίοι έλεγαν: Συν Αθηνά και χείρα κίνει… αυτό το ξεχάσαμε!

Η πραγματικότητα είναι σκληρή και δεν είναι μόνο ελληνική. Απλά εμείς θέλουμε να βλέπουμε μόνο την ελληνική! Αλλά ακόμα και στο Γαλατικό χωρίο, οι Γαλάτες παρακολουθούσαν τι έκαναν οι Ρωμαίοι!

Ή άλλως, όπως λένε και οι φίλοι μας οι Τούρκοι,  «Bos cuval ayakta durmaz», κοινώς: με πορδές δε βάφονται αυγά… ακόμα και αν είναι καλοκαίρι!

...κι όταν ξυπνήσουμε θα βρεθούμε και πάλι σε παραλίες με τυρκουάζ νερά και απάτητους αμμόλοφους, θα πιούμε τα τσιπουράκια μας,  θα ρίξουμε τις ξάπλες μας και ζήτω μας και πάλι ζήτω μας!

Μπάμπης Καλπάνης
Δημοσιεύτηκε στις "Daily Stories": http://daily-stories.gr/?p=10650